Mój ojczym spędził 25 lat, nosząc cement – ​​podczas mojej obrony doktoratu mój profesor spojrzał na niego i nagle zamilkł

Potrząsam głową.

„Mój ojciec był robotnikiem budowlanym” – mówię. „Nigdy nie zbudował mi domu. Nigdy nie posiadał ziemi. Nigdy nie zostawił mi pieniędzy”.

Zatrzymuję się.

Ale w mojej piersi smutek i wdzięczność rosną razem, niczym bliźnięta, których nie można rozdzielić.

„On nie zbudował domu” – mówię powoli, czując każde słowo jak gwóźdź wbijany w drewno. „On zbudował człowieka. Zbudował mnie”.

Tragedią jest to, że spędziłem lata próbując zbudować na tyle wielką przyszłość, aby móc go uhonorować.

i dopiero za późno zdał sobie sprawę, że on sam
był arcydziełem
, które nie będzie trwać wiecznie.