Mój ojciec zaprosił mnie i mojego brata na swój ślub z kobietą, z którą zdradził naszą matkę

— Tato, gratulacje. Mam nadzieję, że tym razem zostaniesz. Że nie uciekniesz, gdy pojawią się trudności. Tak jak uciekłeś od mamy. Tak jak uciekłeś od nas.

W sali zapadła lodowata cisza. Kieliszki zawisły w powietrzu. Ojciec zamarł, z zagubionym wzrokiem.

Tego dnia zrozumiał. Zrozumiał, że są rany, których nie leczy się bąbelkami i wstążkami. Zrozumiał, że jego nieobecność zostawiła o wiele głębszy ślad, niż się spodziewał.

A ja – po raz pierwszy – poczułam się lekka.