Mój mąż wyjechał w podróż służbową, ale kiedy odwiedziłam teściów, byłam zaskoczona widokiem pieluszek dziecięcych porozrzucanych wszędzie po podwórku.

Mój mąż oznajmił, że wyjeżdża służbowo do Anglii na tydzień. Nalegał, żebym została w domu i odpoczęła, twierdząc, że nie ma potrzeby odwiedzania jego rodziców na wsi. Ale tego dnia instynkt podpowiadał mi co innego, więc wsiadłam do autobusu i postanowiłam zrobić teściom niespodziankę.
Gdy tylko przekroczyłam bramę, to nie ciepły uśmiech teściowej przykuł moją uwagę ani szczupła sylwetka teścia zamiatającego ogród. Zmroził mnie widok całego rzędu pieluszek dziecięcych wiszących na sznurze do prania. Niektóre miały żółte plamy, inne ślady mleka.

Stałam jak wryta, niezdolna się ruszyć. Moi teściowie byli już grubo po sześćdziesiątce – zdecydowanie za starzy, żeby mieć dziecko. Żaden z naszych krewnych nie zostawił u nich dziecka. A potem… czyje to były pieluchy?