Mój mąż wrócił do domu śmiejąc się po tym, jak ukradł moją tożsamość, ale nie wiedział, że znalazłam jego telefon na kartę, śledziłam jego kochankę i przygotowałam na kuchennym stole brutalną niespodziankę, która miała zetrzeć mu uśmiech z twarzy i zniszczyć mu życie…

Ethan wchodzi, gwiżdżąc.

Jego twarz się zapada.

Wyciągnął rękę w stronę telefonu jednokrotnego.

Mój głos na nagraniu: Nie dotykaj niczego. Wszystko jest skopiowane. Jeśli spróbujesz to zniszczyć, będzie jeszcze gorzej.

Film się zakończył.

Usta Ethana były lekko uchylone.

Vance zamknął teczkę z dokumentami.

Mały ruch.

Sygnał końcowy.

„Nie powiedziałeś mi o schowku” – powiedział Vance do Ethana cicho. „I na pewno nie powiedziałeś mi o tej konfrontacji”.

„To była samoobrona” – wyjąkał Ethan. „Ona mnie prowokowała”.

„Wygląda to na próbę zniszczenia dowodów” – sprostował Vance.

Zwrócił się do Nory.

„Panie mecenasie, czy możemy mieć chwilę?”

„Nie” – powiedziałem.

Vance mrugnął.

„Nie robimy sobie przerwy” – kontynuowałem. „Kończymy to teraz”.

Przesunąłem dokument po stole.

Warunki rozliczenia.

„Weź dług” – powiedziałem. „Cały. Karta otwarta na moje nazwisko. Wszelkie pożyczki osobiste. Koszty rozwiązania firmy. Pełna odpowiedzialność”.

Ethan wpatrywał się.

„Nie mogę. To ponad 50 000 dolarów”.

„Powinieneś był o tym pomyśleć, zanim zarezerwowałeś apartament w Omni” – powiedziałem.

„Po drugie, podpisujesz akt zrzeczenia się praw do domu. Ja zatrzymuję dom. Ty zatrzymujesz samochód i rzeczy osobiste.”

„Zwariowałeś” – warknął. „Nie dam ci tego domu”.

„I po trzecie” – powiedziałem spokojnie – „podpiszesz oświadczenie dotyczące wniosku o pożyczkę. Przechowujemy je w depozycie. Jeśli się ze mną skontaktujesz, zwrócisz się do mnie lub oczernisz mnie komukolwiek – znajomym, rodzinie, pracodawcom – Norah ujawni to bankowym śledczym i prokuratorowi okręgowemu”.

Ethan spojrzał na Vance’a z rozpaczą.

„Ona mnie szantażuje”.

Vance westchnął.

„Mając te dowody” – powiedział cicho – „jeśli bank potwierdzi fałszerstwo, zostaną ci postawione zarzuty. Banki tego nie ignorują. Jeśli pani Ward zaniesie im tę paczkę, zostaniesz zbadany i prawdopodobnie aresztowany”.

Ethan opadł z sił.

Dyrektor projektu zniknął.

Na jego miejscu pojawił się przerażony człowiek, który wpadł we własną pułapkę.

Wpatrywał się w długopis.

„Jeśli podpiszę” – wyszeptał – „to spalisz dowody”.

„Zachowam to” – poprawiłam. „Na zawsze. Ale dziś nie zadzwonię na policję”.

Zawahał się, szukając innego kąta.

Nie było ani jednego.

Podpisał.

Prawdziwy podpis.

Brak praktyki.

Brak wydajności.

Po prostu się poddaj.

Kiedy skończył, odsunął papier i wstał.

Wyszedł bez słowa.

Drzwi zamknęły się z kliknięciem.

Nastała cisza, która nie była ciężka.

Nadawało się do oddychania.

Norah zakręciła długopis.

„Dobrze ci poszło” – powiedziała. „Nie zmarzłeś”.

„Musiałem” – odpowiedziałem.

Spojrzałem na puste krzesło.

Mężczyzna, który śmiał się w moich drzwiach, sądził, że moja dbałość o szczegóły to tylko szum tła.