Mój mąż powiedział: „Przestań zachowywać się, jakbyś była moją własnością. Nie masz prawa mówić mi, gdzie mam iść ani z kim mam być”. Wszyscy się śmiali. Uśmiechnęłam się tylko i powiedziałam: „Masz rację. Już nie jesteśmy razem”. Kiedy wrócił do domu tego wieczoru, klucz mu nie działał. Zamki zostały wymienione. A sąsiad powiedział mu coś, czego nigdy nie zapomni…

Nogi mi zmiękły. Zapadłem się w fotel Margaret, a ciężar tego, co prawie straciłem, przygniótł mnie. 400 000 dolarów. Dorobek życia mojego ojca, niemal skradziony przez człowieka, który ślubował mnie chronić.

„Przekazałam wszystko do działu kadr i pana Davidsona” – kontynuowała Sarah, mając na myśli szefa Cartera. „Wysłałam też kopie do działu sygnalistów w Komisji Papierów Wartościowych i Giełd (SEC). Wydział ds. oszustw uwielbia takie rzeczy”.

Zanim zakończyłem rozmowę, mój telefon już pękał od wiadomości. Cyfrowy rozpad reputacji Cartera odbywał się w czasie rzeczywistym. Każda wiadomość była niczym nić wyrwana z jego starannie utkanego wizerunku.

Jennifer z działu prawnego: Nigdy nie podobało nam się, jak o tobie mówił. Jakbyś była dodatkiem, który kupił.
Tom ze sprzedaży: Ten film był brutalny. Potraktowałaś go z większą klasą, niż na to zasługiwał.
Nawet żona Brada, Melissa: Ja też go zostawiam! Dowiedziałam się o dochodzeniu w sprawie oszustwa. Zainspirowałaś mnie, żebym przestała ignorować sygnały ostrzegawcze.

Ale wiadomość, która mnie powstrzymała, pochodziła od samego pana Davidsona. *Pani Thorne, przepraszam za kulturę naszej firmy, która umożliwiła takie zachowanie. Zatrudnienie pana Lawsona jest w trakcie weryfikacji w związku z dochodzeniem w sprawie oszustwa związanego z wydatkami. Czy zechciałaby Pani skorzystać z naszej konsultacji? Przydałby nam się ktoś z Pani godnością i strategicznym myśleniem. Proszę zadzwonić w dogodnym dla siebie terminie.