Mój mąż powiedział mi, że twoja diagnoza raka mnie obrzydza, przestań o tym mówić, więc nigdy więcej o tym nie wspominałam. Co się stało potem? Zniszczyło go…

 Jego prawnik chwycił teczkę i wyszedł, nie oglądając się za siebie. Sześć miesięcy później zakończyłam leczenie i uznano mnie za wolną od raka. Moje włosy odrastały w miękkich lokach. Założyłam grupę wsparcia dla osób zmagających się z chorobą i niewspierającymi partnerami. Marcus przysłał listy z więzienia, które przesyłałam Patricii bez otwierania.

Złamał nakaz sądowy, kiedy wyszedł na wolność i od razu wrócił do więzienia. Jego matka odwiedza mnie czasami i przeprasza za wychowanie kogoś zdolnego do takiego okrucieństwa. Mówię jej, że to nie jej wina, bo niektórzy ludzie pokazują, kim naprawdę są, kiedy najbardziej ich potrzebujesz.

 Założyła fundusz powierniczy na moją przyszłą opiekę medyczną, korzystając z pieniędzy z obiecanego mu spadku po Marcusie. Wypisała go ze wszystkiego. Dwa lata później byłam zdrowa i silna. Zaczęłam spotykać się z kimś, kogo poznałam na grupie wsparcia dla osób, które pokonały raka i kto rozumiał, co to znaczy walczyć o życie. Marcus wciąż próbował odwołać się od ugody rozwodowej, ale wszyscy sędziowie odrzucili jego wniosek.

 Stracił karierę, rodzinę, reputację i dom, bo nie mógł znieść myśli o raku. Czasami robienie tego, co słuszne, oznacza chronienie się przed ludźmi, którzy nie potrafią cię kochać w trudnych chwilach. Wybrałam siebie, kiedy Marcus próbował wykorzystać moją chorobę jako broń. I za każdym razem dokonałabym tego samego wyboru.

Z perspektywy czasu, moment, w którym powiedział mi, że mój rak go brzydzi, był momentem, w którym nasze małżeństwo naprawdę się skończyło. Po prostu jeszcze o tym nie wiedziałam. Ale dosłowne potraktowanie jego słów i danie mu dokładnie tego, o co prosił, ujawniło, kim był przez cały czas. Mężczyzną, który kochał wygodę bardziej niż życie żony.