Mój mąż patrzył na mnie z góry-dopóki nie dowiedział się, że jestem właścicielem firmy, w której pracował

Zamknęłam drzwi za sobą i nie spojrzałam wstecz.
Na dole czekał na mnie czarny samochód z kierowcą. Siedząc na tylnym siedzeniu, patrzyłam przez okno na miasto, które teraz wyglądało inaczej. Nie dlatego, że się zmieniło, ale dlatego, że ja się zmieniłam.

Telefon zadzwonił. Dmitry. Odrzuciłam połączenie.

Potem przyszła wiadomość: „Anya, wybacz mi. Możemy to naprawić. Kocham cię.”

Usunęłam wiadomość bez odpowiedzi.

Czekało mnie nowe życie w nowym mieszkaniu. Takie, które powinnam była zacząć lata temu, ale o nim nie wiedziałam. Teraz wiedziałam.
Jutro będę musiała zdecydować, co zrobić z firmą, funduszem inwestycyjnym i spadkiem po ojcu. Zbuduję przyszłość, która teraz zależy wyłącznie od moich decyzji.

A Dmitry… Dmitry będzie w przeszłości. Razem ze wszystkimi upokorzeniami, wątpliwościami i poczuciem niedoskonałości, które mi przez te wszystkie lata fundował.

Nie jestem już małą szarą myszką. I nigdy nią nie byłam.