Mój mąż kupił mieszkanie dla swojej kochanki, tuż pod naszym. Mieszkali razem przez cztery lata, a ja o tym nie wiedziałam… aż do dnia, w którym wszystko wyszło na jaw.

Poczułam, jak moja dusza zamarza. 904 było tuż pod moim domem. Serce biło mi tak mocno, jakby pękało mi w piersi. Czy to możliwe, że przez cztery lata mój mąż żył innym życiem, z inną kobietą, tuż pod moimi stopami, podczas gdy ja codziennie, nie zdając sobie z tego sprawy, stąpałam po tym gnieździe zdrady?

Tego wieczoru, udając, że otrzymałam złą paczkę, zadzwoniłam do drzwi pod 904. Otworzyła piękna młoda kobieta, zaskoczona moim widokiem. Za nią wyraźnie widziałam Rodriga siedzącego na sofie, w jego znajomych sandałach, idealnie osadzonych na podłodze.

W tym momencie mój świat się zawalił. Wstał, zdenerwowany, jąkając się:
„Isabel… pozwól, że wyjaśnię…”

Spojrzałam mu prosto w oczy, a mój głos drżał, ale przepełniony był wściekłością:
„Wyjaśnij co?”. Przez cztery lata, tutaj na dole, tak żyłaś! Czy byłam twoją prawowitą żoną… czy tylko cieniem skrywającym twój grzech?”

Cisza wypełniła małe mieszkanie. Pani spuściła głowę; Rodrigo pocił się, nie mogąc na mnie spojrzeć. W tym momencie wiedziałam, że nasze małżeństwo się skończyło. Taka zdrada jest niewybaczalna.

Wróciłam do domu i zatrzasnęłam drzwi, jakbym chciała przeciąć ostatnie łańcuchy. Tego wieczoru nie odważył się wrócić. Telefon dzwonił bez przerwy, ale nie odebrałam.

Następnego ranka, gdy zbierałam swoje rzeczy, pojawiła się moja teściowa, Doña Carmen, z surową miną:
„Naprawdę chcesz robić awanturę? Wszyscy mężczyźni mają swoje wybryki. Rodrigo cię kocha, kocha dzieci. Kupił to mieszkanie tylko po to, żeby być dyskretnym. Jeśli zrobisz awanturę, cała rodzina będzie wyśmiana”.

Poczułam gulę w gardle i zapytałam:
„Więc wiedziałaś od początku?”

Odwróciła wzrok i wyszeptała:
„Cztery lata temu. Radziłam mu, ale nie posłuchał. Mądra kobieta umie przymknąć oko, żeby chronić swój dom.