Mój mąż i teściowie zażądali wykonania testu DNA dla naszego syna. Powiedziałam: „Dobrze”, ale to, o co poprosiłam w zamian, zmieniło wszystko.

Nigdy nie wyobrażałam sobie, że mężczyzna, którego kochałam, ojciec mojego dziecka, spojrzy mi w oczy i zwątpi, że nasze dziecko nie jest jego. A jednak siedziałam na naszej beżowej kanapie, trzymając w ramionach naszego maleńkiego synka, podczas gdy mój mąż i jego rodzice rzucali oskarżeniami jak kn:i:ves.

Wszystko zaczęło się od spojrzenia. Moja teściowa, Patricia, zmarszczyła brwi, kiedy pierwszy raz zobaczyła Ethana w szpitalu. „Nie wygląda na Collinsa” – szepnęła do mojego męża, Marka, kiedy myśleli, że śpię.

Udawałam, że nie słyszę, ale jej słowa bolały bardziej niż szwy po cesarskim cięciu.

Na początku Mark puścił to płazem. Śmialiśmy się z tego, jak szybko zmieniają się dzieci, z tego, że Ethan miał mój nos i brodę Marka. Ale ziarno zostało zasiane, a Patricia podlewała je swoją jadowitą podejrzliwością przy każdej okazji.

„Wiesz, Mark miał niebieskie oczy jako niemowlę” – powiedziała wyrachowanym tonem, unosząc Ethana do światła. „Dziwne, że Ethan ma takie ciemne oczy, nie sądzisz?”