Mój bogaty ojciec, dyrektor generalny, naśmiewał się ze mnie podczas kolacji wigilijnej, dopóki mój narzeczony, żołnierz 4-gwiazdkowego oddziału SEAL, nie złapał go za nadgarstek…

Tej nocy nauczyłam się, że prawdziwego szacunku się nie bierze. Trzeba na niego zapracować. A kiedy już nadejdzie, nie daje o sobie znać. Stoi cicho obok ciebie, bez lęku. Nie czekam już na jego aprobatę. Przestałam go potrzebować w dniu, w którym zdałam sobie sprawę, że stoję już na solidnym gruncie. Nie ze względu na tytuły, które zdobyłam, czy medale na piersi, ale ze względu na życie, które wybrałam.

Spokój daje świadomość tego, kim jesteś, bez potrzeby, by ktokolwiek mówił to głośno. Zbudowałam coś innego, niż on sobie wyobrażał. Nie firmę ani dziedzictwo owiane liczbami, ale coś cichszego, głębszego i o wiele trwalszego. Moja matka kiedyś powiedziała mi, że prawda to coś, do czego powraca się, gdy hałas cichnie. Jej głos wciąż żyje w wyborach, których dokonuję, w moim zachowaniu, w spokoju, który towarzyszy każdej trudnej decyzji.

Nigdy nie prosiła mnie o udowadnianie czegokolwiek. Po prostu przypominała mi, że nie muszę udawać. Teraz budzę się każdego dnia obok mężczyzny, który widzi mnie taką, jaka jestem, a nie taką, jaką reprezentuję. Służę krajowi, który rzucił mi wyzwanie, bym stała się kimś, kogo szanuję. I żyję według zasad, które nie zmieniają się pod wpływem opinii ani oczekiwań.

On zbudował imperium dolarów. Ja zbudowałem imperium honoru.