Moi rodzice zaśmiali się: „Nigdy nie będziesz tak dobry jak twój brat”. Wstałem i powiedziałem: „To powiedz mu, żeby zapłacił wszystkie rachunki. Nie będę już wysyłał pieniędzy”. Moja mama była zszokowana: „Jakich pieniędzy?”. NIGDY NIE DOSTALIŚMY OD CIEBIE ANI JEDNEGO DOLARA.

„To udowodnij to” – rzucił Michael, wyczuwając zmianę w nastawieniu tłumu. „Jeśli naprawdę jesteś tak potężnym dyrektorem finansowym, jeśli naprawdę kontrolujesz nasze finansowanie, to podejmij decyzję tu i teraz. Pokaż wszystkim, kim naprawdę jesteś. Albo przyznaj, że jesteś tylko zgorzkniałą siostrą, która próbuje ukraść mi światło reflektorów”.

Całe pomieszczenie wstrzymało oddech.

Uśmiechnąłem się i wyciągnąłem telefon.

Włączyłem głośnik. Dźwięk odbił się echem od marmurowych ścian.

„Grace” – głos mojej asystentki wypełnił salę balową. „Zarząd zebrał się w Tokio. Czekają na twoją decyzję w sprawie dotacji dla Szpitala św. Marii”.

„Dziękuję, Jennifer. Czy możesz mnie połączyć z panem Yamamoto?”

„Oczywiście. Chwileczkę.”

Pojawił się nowy głos, głęboki i autorytatywny.

„Grace. Czekamy. Dotacja w wysokości 500 000 dolarów dla St. Mary’s – czy możemy kontynuować?”

„Panie Yamamoto, właśnie jestem na imprezie w St. Mary’s. Przełączam pana na głośnik. Czy to dopuszczalne?”

„Oczywiście. Dobry wieczór wszystkim. Jestem Takeshi Yamamoto, przewodniczący rady nadzorczej Hartfield Corporation.”

Doktor Chen sapnął. Kilka osób wyprostowało się na swoich miejscach.

„Panie Yamamoto” – powiedziałem wyraźnie – „czy mógłby pan potwierdzić moje stanowisko dla tutejszych ludzi?”

„Oczywiście. Grace Anderson jest naszą dyrektor finansową od trzech lat. Nadzoruje wszystkie operacje finansowe i ma decydujące prawo do decydowania o wszystkich darowiznach na cele charytatywne przekraczających 100 000 dolarów. Muszę powiedzieć, Grace, że mamy ogromne szczęście, że mamy kogoś takiego jak ty. Restrukturyzacja, którą przeprowadziłaś w zeszłym roku, pozwoliła nam zaoszczędzić 40 milionów dolarów”.

Mama opadła na krzesło. Tata patrzył na mnie, jakby nigdy wcześniej mnie nie widział.

„Dziękuję, panie Yamamoto. A teraz, jeśli chodzi o dotację St. Mary’s…”

„Czekaj!” Michael rzucił się naprzód. „Grace, proszę, porozmawiajmy o tym prywatnie. Jak rodzina”.

„Jako rodzina” – powtórzyłem. „Jakoś wtedy, kiedy rozmawialiście o wzięciu moich pieniędzy „jako rodzina”? Jak wtedy, kiedy mówiliście wszystkim, że jesteście żywicielami rodziny „jako rodzina”?”

„Dotacja, Grace” – przypomniał mi łagodnie pan Yamamoto.

Spojrzałem Michaelowi w oczy.

„Panie Yamamoto, odrzucam wniosek o dotację dla szpitala St. Mary’s.”

W pokoju znów wybuchła wściekłość. Oburzenie, niedowierzanie, panika.

„Jednakże” – kontynuowałem, podnosząc głos – „zatwierdzam dotację w wysokości 500 000 dolarów na utworzenie Fundacji Andersona na rzecz Doskonałości w Rachunkowości, która będzie przyznawać pełne stypendia studentom z niezamożnych rodzin, studiującym rachunkowość i finanse”.

„Doskonały wybór” – powiedział pan Yamamoto. „Czy mamy przyznać pierwsze stypendium na twoje nazwisko?”

„Nie” – powiedziałem, wciąż patrząc na rodziców. „Nazwijmy to Stypendium Niewidocznych Osiągnięć – dla uczniów, których wkład został przeoczony, ale których wpływ jest niezaprzeczalny”.

„Dobrze. Jennifer prześle dokumenty w ciągu godziny. A, i jeszcze jedno, Grace – zarząd chciał, żebym ci przypomniał o ogłoszeniu w przyszłym tygodniu”.

„Jakie ogłoszenie?” – nie mógł się powstrzymać od zapytania dr Chen.

„Grace awansuje na stanowisko prezesa ds. operacji globalnych” – powiedział pan Yamamoto. „Będzie najmłodszą osobą na tym stanowisku w historii naszej firmy. Jeszcze raz gratuluję, Grace”.

Linia została rozłączona.

Nastąpiła absolutna cisza.

Michael patrzył na mnie, jakby podłoga zapadła się pod nim.

„Ty… ty właśnie kosztowałeś szpital pół miliona dolarów” – powiedział słabo.

„Nie, Michaelu” – odpowiedziałem. „Zrobiłeś to, kiedy skłamałeś o finansowaniu i grałeś pieniędzmi, które nie były twoje. Po prostu przestałem po tobie sprzątać”.

To, co wydarzyło się po tej nocy, nie było łatwe. Nagranie z naszej konfrontacji trafiło do mediów społecznościowych w ciągu kilku godzin. Podchwyciły je lokalne media. Następnie media ogólnopolskie. Nagłówki okrzyknęły to skandalem „Chirurg i siostra CFO”.

Trzy dni później zadzwoniła mama.

„Grace” – powiedziała głucho. „Potrzebujemy twojej pomocy”.

„Domyśliłem się” – powiedziałem cicho. „Co znalazł prawnik?”

„Dwieście tysięcy długu” – wyszeptała. „Michael zaciągnął pożyczki, karty kredytowe, a nawet drugą hipotekę na dom na nazwisko twojego ojca. Musimy sprzedać dom, a i tak nie pokryje to wszystkiego”.