Moi rodzice wydziedziczyli mnie, bo wyszłam za mąż za biednego cieślę, podczas gdy moja siostra poślubiła milionera — kilka miesięcy później spotkaliśmy się ponownie i kiedy zobaczyli mojego męża, ich twarze zbladły, bo on tak naprawdę…

Zalała mnie fala emocji. Po raz pierwszy ktoś mówił o przyszłości, która nie byłaby kształtowana przez czyjeś oczekiwania. Glenn nie tylko się oświadczał, ale dawał mi szansę na inne życie.

Mimo że wiedziałam, jakie wyzwania mnie czekają, powiedziałam „tak”.

Kiedy nadszedł czas przedstawienia Glenna moim rodzicom, serce zabiło mi mocniej. Tata siedział w gabinecie, otoczony książkami, ledwo podnosząc wzrok, gdy weszliśmy. Mama była w kuchni, z nieobecnym wyrazem twarzy.

„Mia, jesteś” – powiedziała, przenosząc wzrok na Glenna, lekko mrużąc oczy. „A kto to jest?”

Wziąłem głęboki oddech. „Mamo, tato, to jest Glenn. Jest stolarzem i jest dla mnie bardzo ważny”.

Tata w końcu podniósł wzrok, jego spojrzenie było krytyczne. Glenn, jak zawsze charyzmatyczny, uśmiechnął się ciepło. „Miło mi państwa poznać, państwo Bennett”.

„Opowiedz nam o sobie” – powiedział tata, tonem uprzejmym, ale obojętnym.

Uśmiech Glenna ani na chwilę nie zgasł. „Jestem stolarzem, jak wspomniała Mia. Kocham to, co robię i zawsze wierzyłem w życie po swojemu. Wiem, że może się to wydawać niekonwencjonalne, ale uważam, że ważne jest, aby pozostać wiernym sobie”.

Usta mamy zacisnęły się w cienką linię. Widać było, że nie są pod wrażeniem. Kolacja była napięta i niezręczna. Kiedy skończyliśmy, tata odchrząknął. „Mia, czy mogłabyś pójść ze mną na chwilę do gabinetu?”

Żołądek mi się przewracał. Gdy już byliśmy w środku, tata zamknął drzwi. „Mia” – zaczął – „muszę być szczery. Zawsze mieliśmy wobec ciebie pewne oczekiwania. To ważne dla reputacji i przyszłości naszej rodziny”.

Przełknęłam ślinę. „Rozumiem, tato, ale Glenn mnie uszczęśliwia. Czy to czegoś nie znaczy?”

Jego twarz stała się surowsza. „Nie chodzi tylko o szczęście, Mia. Chodzi o decyzje zgodne z wartościami tej rodziny. Glenn, choć może i jest dobrym człowiekiem, nie pasuje do tego wizerunku”.

Mama, która weszła za nami, skinęła głową. „Jasno określiliśmy nasze oczekiwania. Jeśli zdecydujesz się być z Glennem, musisz zrozumieć, że oznacza to sprzeciwienie się wszystkiemu, co naszym zdaniem jest dla ciebie najlepsze”.

„Co oni mówią?” – zapytał Glenn, patrząc mi w oczy ze zmartwieniem.