Moi rodzice w testamencie przekazali cały spadek mojemu bratu, a mnie wykluczyli, więc przestałem…

 Prawda jest taka, że ​​nie wiem, czy istniał inny sposób na przełamanie toksycznych schematów, które narastały przez tyle lat. Czasami rodzina musi się całkowicie rozpaść, zanim będzie mogła zostać odbudowana na zdrowszym fundamencie. To, czego się nauczyłam przez to wszystko, to to, że miłość bez szacunku to nie jest prawdziwa miłość. To wyzysk pod maską rodzinnego obowiązku.

 A czasami największą miłością, jaką można okazać ludziom, jest zaprzestanie tolerowania ich najgorszych zachowań. Nawet jeśli w danej chwili wydaje się to okrutne. Zachowałem notatkę mojej babci i często o niej myślę. Miłość i poświęcenie powinny płynąć w obie strony. Potrzebny był kryzys, żeby nauczyć tego moją rodzinę, ale w końcu wszyscy się tego nauczyliśmy. Domy, które moi dziadkowie zbudowali własnymi rękami, nadal są w rodzinie, tylko nie tak, jak ktokolwiek pierwotnie planował. Ale może właśnie tak miało być.

 Może moi dziadkowie byliby dumni, wiedząc, że ich dziedzictwo ostatecznie trafiło do wnuka, który rozumiał wartość ciężkiej pracy i poświęcenia, który walczył o zachowanie tego, co zbudował. Pisząc to, siedzę w kuchni, w której moja babcia gotowała niedzielne obiady, gdzie moja mama nauczyła się gotować, gdzie ja spędziłem niezliczone godziny dorastając.

 Dom jest pełen miłości i poświęcenia, które teraz płyną w obie strony. Między mną a wspomnieniami tych, którzy byli przede mną, i między mną a członkami rodziny, którzy nauczyli się szanować granice, o które tak ciężko walczyłem. Ostatecznie nie odziedziczyłem tylko dwóch domów. Odziedziczyłem wiedzę, że walka o siebie nie jest egoizmem. Jest konieczna.

 A czasami ludzie, którzy kochają cię najbardziej, to ci, którzy muszą nauczyć się tej lekcji w najtrudniejszy możliwy sposób. Moja historia nie dotyczy tak naprawdę pieniędzy, domów ani testamentów. Chodzi o to, by zrozumieć, że nie da się nalać z pustego kubka i że nauczenie ludzi szacunku do ciebie wymaga czasem, byś przestał godzić się na mniej, niż na to zasługujesz.

 Rodzina, którą mam teraz, jest mniejsza niż ta, z którą zaczynałem, ale opiera się na wzajemnym szacunku i szczerej trosce, a nie na obowiązku i wyzysku. I to robi ogromną różnicę.