Moi rodzice nie chcieli, aby na przyjęciu świątecznym były dzieci, w tym mój syn, ale kiedy przybyłem…

Moi rodzice nie chcieli, żeby dzieci były na przyjęciu świątecznym, w tym mój syn. Ale kiedy przyjechałem do ich domu, zobaczyłem trójkę dzieci mojej siostry. Powiedzieli: „Te dzieci zasługują na to, żeby tu być”. Powiedziałem im więc, że kończę ich wsparcie.

Nigdy nie myślałam, że zostanę wdową w wieku 34 lat, a jednak jestem — Dakota, siedzi przy kuchennym stole o 7:00 rano, próbując przygotować mojego siedmioletniego syna do szkoły, jednocześnie walcząc ze łzami.

strzałka_do_przodu_iosPrzeczytaj więcej

Minęły miesiące, odkąd wypadek na budowie zabrał nam Marka, ale czasami wydaje się, jakby to było wczoraj. Pierwsze miesiące po śmierci Marka to była mgła papierkowej roboty, łez i nieprzespanych nocy. Szczerze mówiąc, nie wiem, jak dałbym sobie radę bez Sarah i Jima, moich teściów.

Byli prawdziwymi aniołami, odbierali Tommy’ego ze szkoły każdego dnia, żebym mogła skupić się na pracy. Potem wpadam do nich, żeby go odebrać, i za każdym razem próbują dać mi pieniądze.

„Sarah, naprawdę nie mogę tego znieść” – powiedziałam w zeszłym tygodniu, odsuwając kopertę, którą próbowała wsunąć do mojej torebki.

„Dakota, kochanie, chcemy pomóc” – nalegała, patrząc mi w oczy. „Wiemy, że firma ubezpieczeniowa dobrze wypłaciła, ale jesteś rodziną. Pozwól nam to zrobić”.

Ma rację co do ubezpieczenia. Firma wypłaciła 300 000 dolarów po śmierci Marka. Dzięki temu i mojej pracy jako menedżera ds. marketingu, finansowo radzimy sobie nieźle. Ale nie chodzi o pieniądze w przypadku Sarah i Jima. Chodzi o miłość, którą okazują nam każdego dnia.

Gdyby tylko moi rodzice byli choć w połowie tak wspierający. Mama i tata zawsze dawali jasno do zrozumienia, że ​​moja starsza siostra Rachel jest ich złotym dzieckiem. A teraz faworyzują jej dzieci bardziej niż Tommy’ego.

Miniony weekend był typowy. Tommy cieszył się na spotkanie z dziadkami, ale po 20 minutach mama zaczęła narzekać na jego pytania.

„Dlaczego zegar wydaje taki dźwięk?” – zapytał Tommy, wskazując na ich zabytkowy zegar stojący. „Jak on działa w środku?”

„Dakota, nie możesz go kontrolować?” Mama westchnęła, przewracając oczami. „On ciągle o wszystko pyta. Dzieci Rachel nigdy nie sprawiają nam tyle kłopotów”.