Moi rodzice dali mojej siostrze dom, na który „zasłużyła” – a potem wysłali mi SMS-a z prośbą o spłatę kredytu hipotecznego. Odpowiedziałem: „Zapytaj właściciela”. Dwa dni później zadzwonili ze łzami w oczach. Nie odebrałem.

I wreszcie zimna, twarda rzeczywistość.

Powoli, z wielkim bólem podniósł głowę.

Spojrzał na mnie i po raz pierwszy myślę, że naprawdę mnie zobaczył. Nie swoją córkę. Nie swój bankomat.

Osoba, która trzymała wszystkie karty.

I głosem tak cichym, że ledwo go było słychać, powiedział:

„Akceptuję.”

Moja ciotka tylko wpatrywała się w stół. Wyglądała, jakby chciała być gdziekolwiek indziej na świecie.

Skinąłem głową. Nie było triumfu, nie było radości – tylko zimne, ciche zakończenie.

Podniosłem teczkę.

„Dziękuję, że przyszłaś, Maya” – powiedziałem.