„Miliarder zastał służącą tańczącą z jego sparaliżowanym synem – a to, co wydarzyło się później, wzruszyło wszystkich do łez”

Dzień, w którym śmiech powrócił do rezydencji Pierce’a

Alexander Pierce zbudował imperium na precyzji i kontroli. W jego świecie każdy ruch był wykalkulowany, każde słowo przemyślane. Ale tego popołudnia, kiedy wrócił do domu wcześniej niż się spodziewał, nie powitała go cisza marmurowych sal – powitała go muzyka. Z gabinetu dobiegała delikatna melodia, wpleciona w nią czymś jeszcze rzadszym: śmiechem.

Scena, której nigdy się nie spodziewał zobaczyć*

Podszedł do drzwi i zamarł. Pośrodku pokoju stał Ethan – jego mały synek, przykuty do wózka inwalidzkiego od wypadku – śmiejąc się tak głośno, że aż poczerwieniał. Za ręce trzymała go Clara, pokojówka. Jej czarny uniform kołysał się, poruszając się w rytm muzyki, wprawiając krzesło Ethana w delikatne obroty, jakby tańczyli walca na parkiecie wielkiej sali balowej.