Matka siódemki dzieci kazała mojemu głuchemu dziadkowi wyjść z windy — więc sprowadziłem ją na ziemię

Ona traktowała budynek mieszkalny jak swoje królestwo — z siedmiorgiem hałaśliwych dzieci, pchając wózki, rozkazując nieznajomym. Ale kiedy wyrzuciła mojego głuchego dziadka z windy, coś we mnie pękło. Obejrzałem nagranie i właśnie ta chwila zapaliła lont. Jeszcze o tym nie wiedziała — ale jej rządy właśnie się kończyły.

Zazwyczaj jestem tym, który spuszcza wzrok i unika konfliktów, ale ta kobieta doprowadziła mnie do granic cierpliwości.

A te jej dzieci? Siedmioro, w wieku od sześciu do dwunastu lat.

Czyli wystarczająco duże, by wiedzieć, jak się zachować — a jednak wybierały chaos.

— RUSZAJCIE SIĘ! — szczekała na każdego, kto akurat stanął jej na drodze. — Idziemy!

(Zdjęcie poglądowe)
— Jason! Zejdź natychmiast! — wrzeszczała.

— Maddie, przestań ciągnąć brata za włosy!

Nigdy tak naprawdę nie powstrzymywała żadnego z tych zachowań.

Widziałem, jak zostawiała wózki sklepowe gdzie popadnie na parkingu.

Widziałem, jak wyrzucała ludzi z wind, jakby to był jej prywatny transport. Większość ludzi po prostu ustępowała. Pewnie było łatwiej niż się kłócić.

Aż nadszedł ten wtorek.

Mój dziadek zamieszkał ze mną po śmierci babci.

Miał 82 lata, ale był na tyle samodzielny, że robił zakupy sam.

Nagranie z kamery pokazuje, jak dziadek wchodzi do windy, ale wtedy pojawia się ona.

Pchała wózek przed sobą, a za nią ciągnął się tłum kłócących się dzieci. Wrzeszczała jak zwykle, ale kamera nie miała dźwięku.

Dziadek przytrzymał drzwi, by zdążyli wejść — ale to nie wystarczyło.

— WYJDŹ — powiedziała. Jedno słowo — łatwe do odczytania z ust.

Widziałem dezorientację dziadka.