Maria czuła, że ​​jej serce zaraz wyskoczy z piersi.

Maria czuła, jakby serce miało jej wyskoczyć z piersi. Pieniądze, które zbierała miesiącami, dolar po dolarze, leżały rozrzucone na zimnej kuchennej podłodze. Ciężkie kroki Aleksandra dudniły niczym uderzenia młota. Mały Andriej stał na progu z szeroko otwartymi oczami, a łzy spływały mu po powiekach.

„Zamknij się!” krzyknął mój ojciec. „Idź do swojego pokoju!”

Ale chłopiec się nie poruszył. Maria objęła się ramionami, jakby chciała się przed tym wszystkim osłonić.

Aleksandrze, nie jestem złodziejem. Nie miałem złych zamiarów. Chciałem tylko, żeby ten ból ustał. Nie wiesz, jak to jest, kiedy nie możesz przełknąć kęsa chleba, bo czujesz, jakby całe usta płonęły!