Mama panny młodej wyśmiała mnie, nazywając „biedną ciotką”. Nie wiedziała, że ​​jestem właścicielką firmy organizującej tę imprezę, dopóki nie wysłałam SMS-a, a obsługa nie wyszła w trakcie wznoszenia tostu.

Jej mąż zagrzmiał w moją stronę. „Odwołaj to, Carol! To złamanie twojego kontraktu!”
Wstałem powoli i rozważnie. „Nie, George. To ty naruszyłeś paragraf 12b – podpisałeś go. Upokorzyłeś mojego przedstawiciela. I nie pozwolę na to”.

Margaret rzuciła się na nas, wrzeszcząc o zazdrości i nikim, ale Michael stanął między nami, blady z szoku. „Przestań, Margaret” – powiedział cicho. „Ona tego nie zrobiła. Ty to zrobiłeś”. Jego narzeczona szlochała, szepcząc: „Matko, jak mogłaś?”

To był mój sygnał. Kiedy moi pracownicy zakończyli odprawę, Davenportowie byli w rozsypce. Kilka dni później rozeszła się wieść o milionowym weselu, które rozpadło się w połowie przyjęcia. Niepodważalny kontrakt doprowadził do upadku ich sprawy. Zamiast otrzymać zwrot kosztów, obciążono ich pełną kwotą.

Pomimo upokorzenia Michaela i Sophie, nie pozwoliłam, by ich małżeństwo zaczęło się w ten sposób. Miesiąc później zorganizowałam im drugi ślub – szczery, promienny i kameralny. Tylko miłość, bez popisywania się.

Kilka tygodni później Michael przeprosił mnie ponownie przy lunchu. Uścisnęłam jego dłoń. „Unikaj stania się. Twoi teściowie pokryli koszt ważnej lekcji.

Sophie pochyliła się. „Jaka lekcja?”

Uśmiechnęłam się do nich i do imperium, które sama zbudowałam. „To, gdzie ktoś siedzi przy stole, nigdy nie decyduje o jego wartości. To, jak traktujesz innych, a nie ile wydajesz, żeby zdobyć ich aprobatę, definiuje prawdziwą klasę. „Niektóre lekcje po prostu kosztują więcej” – odpowiedziałam.