Mama panny młodej wyśmiała mnie, nazywając „biedną ciotką”. Nie wiedziała, że ​​jestem właścicielką firmy organizującej tę imprezę, dopóki nie wysłałam SMS-a, a obsługa nie wyszła w trakcie wznoszenia tostu.

nią Evans na jej miejsce. Stolik 28”.

Stół 28. Cmentarz towarzyski. Stał ciasno przy drzwiach kuchennych, niemal brzęcząc z głośników nad głową. Żadne niedopatrzenie. Stwierdzenie.

Przeszedłem długą drogę pod okiem jej przyjaciół, szepty były niemal słyszalne. Biedny krewny. Nie na miejscu. Ale Michael promieniał radością, zatopiony w uśmiechu swojej żony, a ja nie zamierzałem tego przyćmiewać. Siedziałem cicho, obserwując każdy nieskazitelny szczegół: kwiaty, ostrygi, choreografię kelnerów.