Mając zaledwie czternaście lat, wyrzucono ją z domu, ponieważ była w ciąży — kilka lat później jej powrót zaszokował całą rodzinę.

Daniel położył jej dłoń na ramieniu. „Na końcu była z ciebie dumna, wiesz. Po prostu nie mogła znaleźć słów”.

Emily skinęła głową. „Ja też nie. Ale myślę, że ona wiedziała”.

Gdy odchodzili, Lily podniosła wzrok. „Wracamy teraz do domu?”
Emily uśmiechnęła się blado. „Już wracamy”.

Dom, który kiedyś był jej więzieniem, był teraz tylko wspomnieniem – nie miejscem wstydu, lecz odkupienia. Emily zatoczyła koło. Nie po to, by wymazać przeszłość, ale by w końcu jej wybaczyć.

I w tamto spokojne popołudnie w Kentucky zrozumiała, że ​​powrót do domu nie jest kwestią tego, skąd się pochodzi, ale tego, kim człowiek decyduje się zostać.