Macocha zmuszała dziewczynkę do wykonywania prac domowych, aż do krwi i

Emily przytuliła się do ojca, a ulga zalała ją falami. Marzyła o tej chwili, marzyła o niej każdej nocy, leżąc w łóżku, zbyt przerażona, by płakać. Teraz, z opiekuńczymi ramionami ojca, w końcu pozwoliła sobie uwierzyć, że wszystko będzie dobrze.

James wstał, jego ruchy były przemyślane i opanowane. „Spakuj swoje rzeczy i natychmiast opuść ten dom” – oznajmił, a w jego głosie brzmiała stanowczość dowódcy wojskowego. „Nie pozwolę ci przebywać w moim domu ani chwili dłużej”.

Twarz Caroline wykrzywiła się z mieszaniną gniewu i strachu. „Nie możesz mnie tak po prostu wyrzucić!”

„Patrz na mnie” – odpowiedział James, nie spuszczając z niej wzroku. „Jeśli jeszcze raz zbliżysz się do mojej córki, dopilnuję, żeby poniesiono konsekwencje”.

Na tym konfrontacja dobiegła końca. Caroline, zdając sobie sprawę z przegranej, pospiesznie zebrała swoje rzeczy. Jej protesty ucichły pod ciężarem determinacji Jamesa. Gdy wyszła z domu, trzaskając za sobą drzwiami, napięcie w pokoju zdawało się ustępować.