Macocha nie pozwoliła mi pożegnać się z tatą. Tydzień później zablokowała mi odczyt testamentu, oświadczając: „To spotkanie jest tylko dla spadkobierców”. Zamiast się sprzeciwiać, spokojnie podałem prawnikowi papier. Gdy jego wzrok przesunął się po słowach, jej triumfalny uśmiech zniknął.

W sali panowała cisza, przerywana jedynie szelestem papieru, gdy pan Harper odchrząknął. „Pani Miller” – powiedział ostrożnie – „możemy rozważyć zmianę kolejności dzisiejszych obrad”.

Skrzyżowałam ręce przed sobą, pozornie spokojna, choć serce waliło mi jak młotem. Claire latami próbowała wymazać mnie z życia ojca. Ale miałam coś, czego się nie spodziewała – coś, co zmieniło wszystko.

A gdy prawniczka przeczytała słowa zawarte w dokumencie, w końcu dostrzegłem pierwszą rysę na jej zbroi.