Ma tatuaże, kolczyki i paznokcie jak szpony. Właśnie uciszyła internetowych napinaczy
W sobotę zajęła drugie miejsce w biegu na 100 metrów podczas Drużynowych Mistrzostw Europy w Madrycie.
Na tle startujących biegaczek, Ewa Swoboda wyglądała jak istota z innego świata.
Uśmiechnięta stwierdziła:
„Jestem, wróciłam. Znowu ten sport sprawia mi przyjemność.”
Pierwszy komentarz (oczywiście ziomeczek):
“Okropna wydziergana baba – pfuuuuu”
Kolejny:
“Pesel robi swoje.”
Reszta się nie nadaje do cytowania.
I tak się zastanawiam, jaki problem trzeba ze sobą mieć, żeby tak komuś przypierdzielać.
Kobieta robi co może, ma na sobie godło kraju, a komuś przeszkadza, że ma tatuaże. Że się wyróżnia z tłumu.
Zawodowy sport jest potwornie trudny.
I cały czas masz wątpliwości.
A ludzie widzą tylko wynik.
„Skończyła się”
„Słaba była”
Stres zaczyna cię niszczyć.
Ale nie masz do niego prawa. Ludzie ci go odbierają.
Luty tego roku:
Swoboda przed kamerami TVP Sport: „Mam prawie 28 lat, jestem stara i niedługo kończę przygodę ze sportem. Już nie mam siły. Brakuje mi motywacji. Jest mi ciężko.
Po igrzyskach było wokół mnie za dużo zamieszania. Nie jestem typem osoby, która powinna być sławna. Jestem małomiasteczkowa, lubię spokój. Nie chcę być gwiazdą”.
Urodzona w Żorach. Od dziecka ma tą samą trenerkę.
— Mam nadzieję, że niebawem skończę karierę lub przejdę w inną profesję (myśli o skoku w dal).
– Brakuje mi sił, mam nadzieję, że skończy się to szybko.
– Nic mnie już nie cieszy i nie wiem, po co to robię. Wszystko mnie przerasta. Nie kocham już biegania – to już dla Rzeczpospolitej.
Ludzie: jak to, sportowiec przyznaje się do słabości? Fujka.
Ma srać ogniem i polerować podłogę aligatorami.
Swoboda cały czas jest oceniana.
Bo ma tipsy, którymi wołowinę można rozdzierać.
zobacz więcej na następnej stronie
Reklama
Yo Make również polubił
Jak wyczyścić cały piekarnik, łącznie z oknem, przy minimalnym wysiłku
Zaskakujące korzyści ze spania z cebulą w skarpetkach
Jeśli masz 1 jajko, mąkę i cukier, przygotuj ten pyszny przepis, bez piekarnika, bardzo prosty i pyszny.
Wróciłem do domu i zastałem teściową liczącą kasę. Sprzedałem ten rozklekotany samochód. I tak potrzebowałaś czegoś bardziej praktycznego”. Uśmiechnąłem się i podziękowałem jej za opiekę. Nie miała pojęcia, że ten „rozklekotany” samochód to odrestaurowana Shelby Cobra z 1967 roku warta 400 000 dolarów – ani że już zadzwoniłem na policję…