Kupiłem mojej mamie starą marynarkę w sklepie z używanymi rzeczami, ale ukryta w niej notatka ujawniła sekret, który skrywała przez 40 lat: historię tego dnia

Randka, którą miałem tego dnia, była wyjątkowo okropna. Więc wyszedłem bez żadnego kierunku.

Bez większego zastanowienia pchnąłem drzwi — tylko po to, żeby odwrócić uwagę od tej nieudanej randki — i pozwoliłem się wciągnąć w wieszak z zabytkowymi kurtkami.

Wtedy go zobaczyłem.

Tylko dla celów ilustracyjnych | Źródło: Midjourney
Brązowa marynarka w kratkę z delikatnym haftem na kieszeni. Uznałem ją… za przytulną, jak coś z przeszłości, gdzie wszystko pachniało kawą, dymem i miłością.

Mama kochała męskie ubrania. Nosiła je po swojemu, z broszkami, szalikami i biżuterią. Więc kupiłem ją i mu dałem.

Tylko dla celów ilustracyjnych | Źródło: Pexels

„Kolejna data do zapisania się w historii?” zażartowała mama, gdy weszłam.

„Powinienem był pójść do spowiedzi”.

„Okej, weź swój płaszcz”.

„Przyniosłam ci coś, co pokochasz”.

Podałam mu paczkę. Mama rozpakowała marynarkę… I zamarła.

Tylko w celach ilustracyjnych | Źródło: Midjourney

„Co? Nie podoba ci się?” Podeszłam bliżej.

„Nie… Po prostu… widziałam już tę marynarkę”.

„Mamo, jest vintage. Są dziesiątki takich stylów”.

Ale ona nie słuchała. Jej palce drżały, gdy przeczesywała tkaninę.

Tylko w celach ilustracyjnych | Źródło: Midjourney

„Jest… jest dobra”.

Próbowałam powstrzymać atmosferę uśmiechem.

„Spróbuj. Oto ja, pokazując ci to, nosząc to”.

Założyłam to na ramiona i zakręciłam się przed lustrem.

„Idealnie do mnie pasuje, prawda? Jakby było zrobione dla mnie”.

Tylko w celach ilustracyjnych | Źródło: Midjourney

Potem włożyłam rękę do kieszeni i poczułam coś.

„Coś tam jest…”

Wyjęłam mały kawałek papieru, pożółkły i pognieciony ze starości. Rozłożyłam go.

„Będę czekać na ciebie w zwykłym miejscu. Jutro, 17 kwietnia. 17:00. Z poważaniem, Sofie”.

Tylko w celach ilustracyjnych | Źródło: Midjourney

Mama usiadła.

„To ja to napisałam. Sofie… To ja”.

„Co?”

Wstała i podeszła do

stare pudełko ze zdjęciami i wyjęłam jedno, czarno-białe. To byli dwaj młodzi mężczyźni. Mama i mężczyzna.

Tylko w celach ilustracyjnych | Źródło: Pexels
„Był moją pierwszą miłością… Mój pierwszy mąż. Edward. Spotykaliśmy się przez kilka miesięcy. Potem napisałam mu tę notatkę… I nigdy nie przyszedł”.

Wpatrywałam się w nią. Cicho. Pomyślałam.

„Mamo, kiedy to minęło?”

„Czterdzieści lat temu, kochanie”.

Tylko w celach ilustracyjnych | Źródło: Pexels
Zatrzymałam się. Kwiecień. Czterdzieści lat temu. To byłoby… rok przed moim urodzeniem.

Ale nie powiedziałam tego na głos. Coś we mnie nie było gotowe. Spojrzałam na notatkę jeszcze raz. Pismo. Imię. Data.

I po raz pierwszy zdałam sobie sprawę…

Zdałam sobie sprawę, że może właśnie znalazłam część siebie, której nigdy nie podejrzewałam, że brakuje.

Tylko w celach poglądowych | Źródło: Midjourney