Kiedy moja mama po raz pierwszy miała problemy z nogami, do dziś pamiętam ciche skrzypienie jej krzesła przy oknie.

Każdego ranka siadała tam, ściskała kolana i szeptała cichą modlitwę, aby ciężar i ból ustąpiły. Były dni, kiedy nie mogła iść do ogrodu, który tak kochała. Wtedy nie było wielkich lekarstw, tylko łagodna mądrość starych przepisów i ziół przechowywanych w małym drewnianym pudełku w naszej kuchni.