Kiedy mała dziewczynka w żółtej sukience wchodzi sama do międzynarodowej korporacji i mówi: „Przyszłam na rozmowę kwalifikacyjną w imieniu mojej mamy”, nikt nie jest w stanie sobie wyobrazić, co się wydarzy

Hol siedziby głównej Ellison Global Headquarters w Chicago lśnił wysokimi szklanymi oknami i polerowanymi marmurowymi podłogami.

We wtorek rano, gdy dyrektorzy w eleganckich garniturach wchodzili i wychodzili z migającymi identyfikatorami, nikt nie spodziewał się zamieszania. A jednak drzwi obrotowe się obróciły i do środka weszła mała dziewczynka w żółtej sukience, około ośmioletnia.

Dziewczynka ściskała w dłoniach mały płócienny plecak, a jej włosy były starannie splecione w dwa warkocze. Szła zaskakująco pewnie, mimo że na nogach miała znoszone trampki. Ochroniarz, James, spojrzał na nią z góry i zmarszczył brwi.

„Kochanie, zgubiłaś się?” zapytał, lekko się pochylając.

Dziewczyna podniosła brodę i powiedziała na tyle głośno, by usłyszało ją kilka osób siedzących w pobliżu: