Kiedy dotarłam na przyjęcie zaręczynowe mojej siostry, ochroniarz skierował mnie do wejścia dla obsługi, jakbym tam nie pasowała. Nie miała pojęcia, że ​​jestem właścicielką hotelu – ani że rodzina pana młodego miała się wkrótce przekonać o prawdzie na własnej skórze.

Nie domagałem się uznania.
Nie tłumaczyłem się ludziom, którzy nigdy nie zadali sobie trudu, żeby mnie zrozumieć.

Przynależność nie polega na tym, gdzie jesteś zobowiązany stać.

Chodzi o to, aby dokładnie wiedzieć, gdzie się znajdujesz, bez względu na to, kto próbuje cię zmienić.

A jeśli ta historia zapadła ci w pamięć, pozwól, że zapytam:
Czy kiedykolwiek byłeś po cichu niedoceniany, tylko po to, by zdać sobie sprawę, że prawda nie wymaga obrony, a jedynie cierpliwości?