Karen, członkini zarządu wspólnoty mieszkaniowej, krzyknęła do czarnoskórej rodziny: „To osiedle nie jest dla was!” — następne

„Gratulacje z okazji sprzedaży firmy” – rozpromienił się pan Thompson. „Nie miałem pojęcia, że ​​się tu przeprowadzasz! Jesteśmy zaszczyceni, że jesteś częścią naszej społeczności”.

Jego serdeczność złagodziła cios zadany poprzedniego dnia, ale najlepsze miało dopiero nadejść. Pan Thompson ujawnił, że szukał osoby zdolnej objąć stanowisko wiceprezesa wspólnoty mieszkaniowej, osoby z umiejętnościami przywódczymi i wizją społeczną. Przedstawił ofertę Luisowi, podkreślając potrzebę postępowych zmian w Cedar Glen. Luis był zaskoczony, ale i pokorny. Po namyśle przyjął tę rolę, postrzegając ją jako okazję do wspierania inkluzywności i dawania pozytywnego przykładu swoim dzieciom.

Tymczasem wieść o nowym miejscu zamieszkania Moreno w HOA szybko rozeszła się po okolicy. Uświadomienie sobie, że Luis jest teraz zastępcą dowódcy, wywołało falę zaskoczenia w zżytej społeczności. Wielu mieszkańców zaczęło weryfikować swoje założenia, a ci, którzy milczeli podczas konfrontacji z Karen, żałowali, że nie stanęli w obronie Moreno.