Jej ojciec zmusił niewidomą córkę do poślubienia bezdomnego mężczyzny, ale wiele lat później córka zamieszkała w rezydencji jako żona syna gubernatora.

Życie przepisane na nowo
Emily stopniowo odnalazła swój głos w domu gubernatora. Słuchała, doradzała i zdobywała szacunek za swoją mądrość. Nie była już „tą dziewczyną” skrywającą się ze wstydu. Była autorką własnej historii.

U jej boku Jakub pozostawał jej niezachwianym wsparciem. Razem zbudowali życie, którym rządziły nie pozory, ale miłość, godność i siła.

Bo Emily poznała najważniejszą prawdę ze wszystkich:
Miłość to nie to, co widzą oczy, ale to, co serce może pomieścić.