Jej córka zniknęła w toalecie w centrum handlowym — dwa lata później, spacerując po kalifornijskiej plaży, zatrzymała się, słysząc głos nieznajomego.

Emily rzuciła się do przodu. „ Nie! Nie dotykaj jej! ” krzyknęła.

Ludzie w pobliżu odwrócili się, żeby spojrzeć. Ktoś krzyknął, pytając, czy wszystko w porządku. Mężczyzna zaczął ciągnąć dziewczynę w stronę parkingu. Emily pobiegła za nimi, krzycząc o pomoc.

W ciągu kilku minut na miejsce przybyli dwaj funkcjonariusze patrolujący teren. Rozdzielili wszystkich i próbowali uspokoić sytuację.

Czekając na prawdę

Mężczyzna pokazał swój dokument tożsamości – Daniel Cooper , mieszkaniec Kalifornii. Powiedział, że akt urodzenia dziecka jest w jego samochodzie. Funkcjonariusze kazali Emily poczekać, aż zweryfikują jego wersję wydarzeń.

Emily stała drżąc, patrząc, jak dziewczynka ściska ramię mężczyzny. Kiedy policjant delikatnie zapytał ją o imię, dziewczynka zawahała się. Spojrzała na mężczyznę, a potem wyszeptała:

„ Mam na imię Sarah ” .

To była prawidłowa odpowiedź. Ale Emily coś dostrzegła – błysk strachu, spojrzenie, które nie pasowało do jej głosu.

Policjanci postanowili zabrać wszystkich na pobliski komisariat. Emily pojechała za nimi swoim samochodem, ściskając kierownicę, aż rozbolały ją ręce.

Minęły godziny. W końcu wrócił detektyw z nieodgadnioną miną.

„ Pani Brooks ” – powiedział cicho – „wciąż to potwierdzamy, ale… istnieje duże prawdopodobieństwo, że to pani córka”.

Głos Emily zadrżał. „Może?”

„Dowiemy się rano”.

Tej nocy Emily siedziała pod ostrym światłem jarzeniówek, nie mogąc zamknąć oczu. Nadzieja i strach walczyły w jej piersi.

„To ona.”

Kiedy detektyw wrócił następnego ranka, wiedziała, zanim się odezwał.

„ To ona ” – powiedział. „DNA się zgadza. Dziewczyna, którą znalazłeś, to Lily Brooks ”.