Dwóch bezdomnych chłopców podeszło do stolika milionera: „Proszę pani, czy możemy dostać trochę resztek?” Milioner spojrzał w górę i był zszokowany, widząc dwóch chłopców…

Mijały miesiące. Dzięki terapii, szkole i miłości Ethan zaczął wracać do zdrowia. Lucas – niegdyś cichy i ostrożny – śmiał się teraz częściej, a jego oczy błyszczały. Margaret traktowała obu chłopców jak własne dzieci, pomagając im kawałek po kawałku odbudować utracone dzieciństwo.

Pewnej nocy, gdy siedzieli we trójkę w ogrodzie, obserwując panoramę miasta, Ethan powiedział cicho: „Kiedy Lucas i ja byliśmy bezdomni, oglądaliśmy świetliki. Dzięki nim ciemność wydawała się mniej przerażająca”.

Margaret uśmiechnęła się delikatnie. „W takim razie może powinniśmy nieść to światło innym”.

Ta rozmowa zasiała ziarno pod powstanie Fundacji Firefly – organizacji charytatywnej, której celem jest pomoc bezdomnym dzieciom w znalezieniu schronienia i edukacji. Margaret włożyła w nią całe swoje bogactwo i serce, ale zadbała o to, by Ethan i Lucas byli obecni przy każdej decyzji.

W dniu otwarcia znów błysnęły flesze – ale tym razem Ethan dumnie stał na podium, już się nie bojąc.
„Czasami” – powiedział do mikrofonu – „trzeba stracić wszystko, żeby odkryć, co naprawdę się liczy. Rodzina, miłość, przebaczenie – to światło, które pozwala nam przetrwać w ciemności”.

Publiczność wybuchnęła gromkimi brawami. Oczy Margaret zaszkliły się łzami, gdy patrzyła na swojego syna – już nie przestraszonego chłopca z restauracji, ale młodego mężczyznę stojącego dumnie i z nadzieją.

Tej nocy, gdy wracali do domu, Ethan szepnął: „Mamo, uratowałaś nas”.

Margaret pokręciła głową, uśmiechając się przez łzy. „Nie, kochanie. Uratowałaś mnie”.

Za oknem światła miasta migotały niczym tysiące świetlików – maleńkie światełka miłości, przebaczenia i drugiej szansy.