„DAM CI MILION, JEŚLI POTRAFISZ MNIE UZDROWIĆ” – ZDRYSOWAŁ MILIARDER — AŻ DO

Słowa chłopca rozbrzmiewały w jego głowie: „Musisz mi zaufać”. Alexander całe życie nie ufał nikomu, nie wierzył w nic poza tym, co namacalne, zyskowne, natychmiastowe korzyści. A jednak oto był, sparaliżowany strachem i możliwością zmiany, zmagający się z myślą, że magia – lub coś jej podobnego – może być prawdziwa.

O świcie, przez zasłony przedarło się nieśmiałe światło, malując pokój odcieniami złota i obietnicy. Aleksander leżał nieruchomo, a jego umysł był polem bitwy sceptycyzmu i oczekiwania. Nie ruszył się z łóżka od wypadku, który zmiażdżył mu kręgosłup i duszę. Teraz szept śmiałości kazał mu spróbować.