„Czy mogę zjeść z tobą kolację?” – zapytała bezdomna dziewczyna milionera. Jego odpowiedź wzruszyła wszystkich do łez…

Był ciepły październikowy wieczór w centrum Chicago.
Mentoring Dziewczyn

W „Marlowe’s”, amerykańskiej bistro z gwiazdką Michelin, znanej z menu fusion i widoku na rzekę, pan Richard Evans – znany chicagowski magnat nieruchomości – jadł samotnie kolację. Zbliżał się do sześćdziesiątki, jego siwiejące włosy były starannie uczesane, Rolex lśnił w delikatnym świetle, a jego aura wyjątkowości była równie niewątpliwa, jak cisza, która zapadała za każdym razem, gdy wchodził do pokoju. Był szanowany, a nawet budził strach, za swój zmysł biznesowy – ale niewielu wiedziało cokolwiek o człowieku stojącym za tym imperium. Najlepsze restauracje w pobliżu

Kiedy kroił stek, zatrzymał go głos.

To nie był kelner. To było dziecko. Bose. Prawdopodobnie 11 lub 12-letnie. Jej bluza z kapturem była podarta, dżinsy uwalane starym brudem, a oczy szeroko otwarte z ostrożną desperacją.

Maître d’hôtel podbiegł, żeby ją wyprowadzić, ale Evans uniósł rękę. Edukacja dzieci

„Jak masz na imię?” zapytał stanowczym, ale nie wrogim głosem.

„Emily” – wyszeptała, nerwowo rozglądając się po gościach. „Nie jadłam od piątku”.

Zatrzymał się na chwilę, po czym wskazał na krzesło naprzeciwko. Sala wstrzymała oddech.

Emily siedziała niepewnie, jakby wciąż mogła zostać przepędzona. Wpatrywała się w podłogę, a jej ręce drżały na kolanach.

Evans zawołał kelnera. „Przynieś jej to, co mam. I szklankę ciepłego mleka”.