Czarna pokojówka przez pomyłkę ukradła pieniądze, a następnie została wyrzucona z domu miliardera — ale to, co ujawnia ukryta kamera, pozostawia wszystkich bez słowa…

Gdy Ethan pokazał nagranie Richardowi, twarz miliardera pociemniała. Jego duma walczyła z prawdą. Przyznanie się do błędu oznaczałoby uznanie nie tylko niewinności Clary, ale i hańby syna.

„Ja się tym zajmę” – mruknął Richard, próbując zignorować Ethana.

„Panie” – powiedział stanowczo Ethan – „nie może pan tego zakopać. Clara zasługuje na sprawiedliwość”.

Po raz pierwszy Richard poczuł się osaczony – nie przez konkurencję na rynku, ale przez własne sumienie. Clara zawsze była cicha, pełna szacunku i lojalna. A on wyrzucił ją jak śmiecia.

W tym czasie Clara siedziała w małej knajpce po drugiej stronie miasta, popijając kawę, na którą ledwo ją było stać. Jej przyjaciółka Angela Johnson próbowała ją pocieszyć. „Clara, musisz z tym walczyć. Nie możesz pozwolić mu zniszczyć twojego dobrego imienia”.

Clara pokręciła głową. „Kto mi uwierzy? On jest miliarderem. Ja jestem tylko pokojówką”.

Żadne z nich nie wiedziało, że prawda, zarejestrowana przez cichy obiektyw, wkrótce wszystko zmieni.

Dwa dni później Richard zadzwonił do Clary i poprosił ją, żeby wróciła do rezydencji. Zawahała się, obawiając się kolejnego upokorzenia, ale Angela przekonała ją, żeby stanęła z nim twarzą w twarz.

Kiedy Clara przybyła, Richard powitał ją nie z pogardą, lecz nietypowym milczeniem. W przestronnym salonie Ethan rozstawił ekran i wyświetlił nagranie. Clara z szokiem patrzyła, jak Daniel pojawia się przed kamerą, kradnąc pieniądze, które kosztowały ją pracę i reputację.

Jej oczy napełniły się łzami — nie z poczucia winy, lecz z poczucia sprawiedliwości.

Richard odchrząknął, wyraźnie wstrząśnięty. „Clara… winien ci najszczersze przeprosiny. Strasznie cię skrzywdziłem”.