Mój dom, moje zasady

Chłopak mojej mamy zażądał, żebym wczoraj wieczorem oddała kluczyki do samochodu, bo „mężczyzna w domu podejmuje wszystkie decyzje”, ale wkrótce miał się dowiedzieć, kto tak naprawdę jest właścicielem domu. Kiedy moja mama zaczęła spotykać się z Frankiem osiem miesięcy temu, wydawał się normalny. Był uprzejmy, przynosił kwiaty i dobrze ją traktował. Po trzech miesiącach zapytała, czy może się wprowadzić, skoro kończy mu się umowa najmu. Nie byłam zachwycona, ale chciałam, żeby była szczęśliwa. Miałam 24 lata, pracowałam jako technik weterynarii i oszczędzałam pieniądze, mieszkając w domu. W dniu, w którym Frank się wprowadził, wszystko się zmieniło.

Rozdział 1: Pan domu
Przechadzał się po domu, wskazując na różne rzeczy. „Ten telewizor musi stanąć w piwnicy. Mężczyźni oglądają sport w salonie”. Powiedział mi, że moje miejsce parkingowe na podjeździe jest teraz jego. „Pan domu parkuje najbliżej drzwi”. Kiedy się roześmiałem, myśląc, że żartuje, spoważniał. „Nie żartuję. Teraz ja jestem panem tego domu”. Moja mama tylko się uśmiechnęła i powiedziała, że ​​Frank jest „tradycyjny”.

W ciągu tygodnia Frank całkowicie przeorganizował nasze życie. Decydował, co oglądamy w telewizji, co jemy na obiad i kiedy możemy korzystać z pralki. Powiedział mi, że nie mogę zapraszać znajomych bez jego pozwolenia. Kiedy odwiedził mnie mój chłopak Adam, Frank usiadł między nami na kanapie i powiedział: „Pod jego dachem nie wolno się dotykać”. Zaczął przeglądać moją pocztę, mówiąc: „Pan domu musi wiedzieć wszystko, co dzieje się w jego domu”. Kiedy poskarżyłam się mamie, powiedziała, że ​​Frank „tylko wyznacza granice” i powinnam go szanować.

W zeszłym miesiącu Frank ogłosił nowe zasady domowe i wywiesił je na lodówce. Żadnej muzyki po 20:00. Żadnych gości bez uprzedzenia na 48 godzin. Wszyscy płacą mu bezpośrednio za zakupy. On zajmował się wszystkimi zakupami. Musiałam mu wysyłać SMS-y, kiedy wychodziłam i kiedy wracałam. Moja mama uważała, że ​​to „słodkie”, że chciał nas chronić.

Zaczęłam spędzać więcej czasu u Adama. Frank nazwał mnie lekceważącą, bo „unikam czasu z rodziną”. Powiedział: „Prawdziwe kobiety wspierają swoje przywództwo domowe”. Zaczął żądać, żebym gotowała obiad trzy razy w tygodniu, bo „to kobieca robota”. Kiedy odmówiłam, wyłączył router Wi-Fi i powiedział, że „straciłam dostęp do internetu, dopóki nie nauczyłam się szacunku”.