Byłem w szoku, gdy odkryłem, że moi rodzice publicznie podarowali mój dom mojemu bratu na jego przyjęciu zaręczynowym – ten sam dom, na którego remont wydałem 50 tys. dolarów. Tata mimochodem oznajmił: „musisz się wyprowadzić”, po czym mój brat wysłał SMS-a: „wyprowadź się natychmiast, masz dwa dni”, więc po cichu zatrudniłem ekipę i zrobiłem im niespodziankę, której się nie spodziewali.

Następnie należało wykonać bardziej złożone zadanie, czyli zdjąć kwarcowe blaty. Trzeba je było ostrożnie oddzielić od szafek, co wymagało precyzji, aby uniknąć uszkodzeń.

Następnie odkręcono od ścian i usunięto pojedynczo szafki na wymiar.

Około południa to, co kiedyś było pokazową kuchnią z lśniącymi powierzchniami i wysokiej klasy sprzętem AGD, stało się po prostu pustym pomieszczeniem z podstawowymi przyłączami hydraulicznymi wystającymi ze ścian i podłogi.

„Robimy dobre postępy” – zauważył Brian podczas przerwy obiadowej. „Następnie zajmiemy się łazienką. Potem zajmiemy się podłogą”.

Podobną procedurę zastosowano przy rozbiórce łazienki.

Szklane drzwi prysznicowe zostały ostrożnie zdemontowane i zapakowane do przechowywania. Podwójna umywalka z lustrami na zamówienie została odłączona od ściany, a instalacja hydrauliczna została bezpiecznie zamknięta.

Usunięcie ogrzewanej podłogi z płytek bez jej uszkodzenia okazało się większym wyzwaniem, jednak zespół Briana wykazał się imponującymi umiejętnościami, zachowując jak najwięcej materiału.

Pod koniec pierwszego dnia kuchnia i łazienka zostały przywrócone do pierwotnego, podstawowego stanu.

Tam, gdzie kiedyś stały luksusowe meble, teraz były tylko standardowe przyłącza wodno-kanalizacyjne i elektryczne.

Mieszkanie wyglądało już zupełnie inaczej, pozbawione elementów, które czyniły je wyjątkowym.

Gdy zespół Briana przygotowywał się do wyjścia, moja sąsiadka Susan wpadła do nas i szeroko otworzyła oczy, zaglądając do mieszkania.

„Natalie, co tu się dzieje? Znowu remontujesz?”

„Niezupełnie” – odpowiedziałem, odsuwając się, żeby lepiej widziała. „Usuwam remont, który już przeprowadziłem”.

Jej zmieszanie było widoczne.
„Ale dlaczego? Wszystko było takie piękne”.

Krótko wyjaśniłem jej sytuację, obserwując jak na jej twarzy pojawia się najpierw zrozumienie, a potem oburzenie.

„Próbowali oddać twoje mieszkanie bez twojej zgody i oczekiwali, że po prostu odejdziesz? To szaleństwo”.

„Dokładnie” – powiedziałem. „Więc odbieram to, co moje, zanim oni będą mogli to zdobyć”.

Susan pokręciła głową z niedowierzaniem.

„No cóż, brawo, że im się sprzeciwiłeś. Daj znać, jeśli będziesz czegoś potrzebował, dobrze? Nawet jeśli to tylko ktoś, kto będzie miał oko na robotników, kiedy tu będą”.

Jej wsparcie znaczyło dla niej więcej, niż mogła przypuszczać.

Przez całe życie rzadko zdarzało mi się, żeby ktoś stawał w mojej obronie przeciwko traktowaniu mojej rodziny. Obecność sąsiadów takich jak Susan utwierdzała mnie w przekonaniu, że postępuję właściwie.

Drugiego dnia projektu skupiono się na podłogach z twardego drewna i wbudowanych elementach.

Ekipa rozpoczęła pracę wcześnie, ostrożnie podważając drogie deski z twardego drewna, które zamontowałem w całym mieszkaniu.

Była to żmudna praca, ponieważ jej celem było zachowanie jak największej części podłogi w celu jej ponownego wykorzystania.

Pod drewnianą podłogą znajdowała się oryginalna betonowa podłoga, szara i użytkowa.

Następnym krokiem było odkręcenie wbudowanych w ścianę regałów na książki w salonie i ich rozmontowanie w celu przechowywania.

Wnękowe oświetlenie w całym mieszkaniu zostało wymienione na podstawowe oprawy budowlane, takie same, jakie były, gdy się wprowadziłem.

Inteligentny system domu — obejmujący programowalny termostat, wideodomofon i zintegrowane głośniki — został zdemontowany i spakowany.

Po południu zdjęto tradycyjne osłony okienne i zastąpiono je prostymi białymi żaluzjami, które były dołączone do mieszkania.

Drzwi wewnętrzne, które wymieniłem na modele z litego drewna, zostały zamienione z powrotem na oryginalne drzwi z pustym rdzeniem, które przechowywałem w piwnicy budynku.

W miarę upływu dnia coraz więcej sąsiadów zauważało tę aktywność i zatrzymywało się, aby zapytać.

Za każdym razem, gdy składałem krótkie wyjaśnienie, otrzymywałem w zamian spojrzenia pełne współczucia i wsparcia.

Pan Peterson z sąsiedztwa przyniósł mi nawet pojemnik domowej zupy, żebym miał siłę, jak to ujął.

„Pokaż im, Natalie” – zachęcił mnie. „Niektórzy ludzie muszą się nauczyć, że nie mogą wykorzystywać dobrych ludzi”.

O godzinie 17:00 zespół Briana ukończył transformację.

To, co kiedyś było stylowo odnowionym, wygodnym domem, stało się teraz skromnym apartamentem z wykończeniami na poziomie deweloperskim, gołymi betonowymi podłogami i standardowymi białymi ścianami.

Był funkcjonalny, ale całkowicie pozbawiony osobowości i luksusu.

Brian przeprowadził ze mną ostateczną inspekcję, upewniając się, że wszystko zostało prawidłowo usunięte i że mieszkanie jest nadal solidne i nadaje się do zamieszkania.

„Wszystkie prace hydrauliczne i elektryczne są zgodne z przepisami” – zapewnił mnie. „Mieszkanie nadaje się do zamieszkania, choć nie jest już tak wygodne ani atrakcyjne jak wcześniej”.

„Dokładnie tego chciałem” – powiedziałem mu, z satysfakcją rozglądając się po surowej przestrzeni. „Dziękuję za zrozumienie i tak staranną pracę”.

„Widziałem już rodzinne kłótnie” – powiedział Brian – „ale nigdy aż tak. Mam nadzieję, że wszystko się ułoży”.

Po zapłaceniu Brianowi i podziękowaniu jego zespołowi, stałem sam w moim odmienionym mieszkaniu.

Głośna pustka w pokojach odzwierciedlała pustkę w mojej piersi.

To był mój dom, moja oaza spokoju, miejsce, w którego stworzenie włożyłam całe swoje serce.

Teraz była to tylko skorupa, pozbawiona wszystkiego, co czyniło ją wyjątkową.

Ale gdy spojrzałem na puste ściany i podłogi, poczułem dziwne poczucie mocy.

Po raz pierwszy w życiu odmówiłam bycia popychadłem rodziny.

Przejąłem kontrolę nad sytuacją, w której próbowali mnie pozbawić mocy.

Cokolwiek miało się wydarzyć później, stanęłam w swojej obronie w sposób, którego nie mogli zignorować.