Byłem jedynym dzieckiem, które opiekowało się chorym ojcem w jego ostatnich dniach. W testamencie mój brat odziedziczył wielomilionowy biznes, a ja zrujnowaną farmę. Mój brat kpił ze mnie: „Powinienem był się nim lepiej opiekować”. A potem prawnik powiedział: „Właściwie…”. MÓJ BRAT ZBLASKOWAŁ Z TEGO, CO SIĘ STAŁO NASTĘPNIE

„Alice, mamy problem” – powiedział. „Torres uciekł wczoraj wieczorem z więzienia okręgowego”.

Krew mi zamarła.

„Jak to możliwe?”

„Najwyraźniej ktoś z zewnątrz mu pomógł. FBI uważa, że ​​to był jego siostrzeniec, David Woo, ale jeszcze żadnego z nich nie odnaleźli”. Głos Roberta był napięty z niepokoju. „Agent Park dzwonił do mnie godzinę temu. Zalecają, żebyśmy przełożyli podpisanie umowy do czasu schwytania Torresa”.

„Jak długo?”

„Oni nie wiedzą. Mogą to być dni, mogą to być tygodnie.”

Wpatrywałem się w budynek kancelarii, myśląc o wszystkim, przez co przeszliśmy, żeby dotrzeć do tego momentu. Śmierć taty, odczytanie testamentu, groźby Torresa, ostrożne negocjacje z Mountain View – wszystko to doprowadziło do dzisiejszego poranka.

„Nie” – powiedziałem w końcu.

„Nie, co?”

„Nie będziemy tego odkładać. Torres terroryzował naszą rodzinę wystarczająco długo. Nie pozwolę mu dalej kontrolować naszych decyzji, nawet gdy ucieka przed policją”.

Robert wyglądał niepewnie.

„Alice, agent Park uważa, że ​​Torres może spróbować czegoś desperackiego. Grożą mu zarzuty federalne, za które grozi mu 20 lat więzienia. Nie ma już nic do stracenia”.

„Właśnie dlatego kończymy to dzisiaj” – powiedziałem stanowczo. „Kiedy kontrakt zostanie podpisany, a pieniądze przelane, Torres nie będzie miał powodu, żeby nas ścigać. Nie będzie miał już nic do ukradzenia”.

W kancelarii prawniczej dr Chen i jej zespół czekali z szampanem i gratulacjami. Kiedy wyjaśniłem sytuację z Torres, jej wyraz twarzy stał się poważny.

„Pani Hartwell, jeśli czuje się pani niepewnie, z pewnością możemy przełożyć ten podpis. Pani bezpieczeństwo jest ważniejsze niż nasz harmonogram”.

„Doceniam to, ale chcę iść naprzód” – powiedziałem. „Im szybciej ta umowa zostanie sfinalizowana, tym szybciej Torres przestanie mieć jakiekolwiek znaczenie w moim życiu”.

Proces podpisywania trwał dwie godziny. Każda strona wymagała moich inicjałów. Każda klauzula wymagała ostatecznego potwierdzenia. Każda liczba musiała zostać zweryfikowana z naszymi wcześniejszymi negocjacjami. W końcu dr Chen podał mi długopis do złożenia ostatniego podpisu.

„Gratulacje, pani Hartwell” – powiedziała, kiedy się podpisywałem. „Jest pani teraz bogatsza o 40 milionów dolarów, a tantiemy zaczną się pobierać, gdy tylko rozpoczniemy wydobycie”.

Gdy zespół z Mountain View pakował dokumenty, sekretarka pana Mitchella zapukała do drzwi sali konferencyjnej.

„Panie Mitchell, jest tu niejaki Vincent Torres, który domaga się spotkania z panią Hartwell. Mówi, że to pilna sprawa dotycząca jej praw do minerałów”.

W pokoju zapadła cisza. Doktor Chen wyglądał na zdezorientowanego. Robert był przerażony. Pan Mitchell natychmiast sięgnął po telefon, żeby zadzwonić na policję.

„Nie dzwoń do nikogo” – powiedziałem cicho. „Wpuść go”.

„Alice, absolutnie nie” – zaprotestował Robert. „On jest zdesperowany i potencjalnie niebezpieczny”.

„Dlatego chcę to zakończyć twarzą w twarz” – odpowiedziałem. „Mam już dość strachu przed Vincentem Torresem”.

Wbrew radom wszystkich, powiedziałem sekretarce, żeby wprowadziła Torresa do sali konferencyjnej.

Wyglądał okropnie – nieogolony, w pomiętych ubraniach i z dzikim wyrazem twarzy kogoś, kto nie spał od kilku dni. Ale kiedy przemówił, jego głos wciąż brzmiał gładko i pewnie.

„Pani Hartwell, cieszę się, że złapałem panią, zanim popełniła pani okropny błąd” – powiedział, zerkając lekceważąco na zespół Mountain View. „Mam informacje o pani prawach do minerałów, które mogłyby pani zaoszczędzić miliony dolarów”.

„Naprawdę?” zapytałem spokojnie. „Jakie to informacje?”

Torres wyciągnął folder, który wyglądał podejrzanie oficjalnie.

„Kontaktowałem się z europejskimi firmami górniczymi specjalizującymi się w wydobyciu pierwiastków ziem rzadkich. Są gotowe zaoferować Państwu 75 milionów dolarów za prawa do minerałów – o 35 milionów więcej niż oferuje ta amerykańska firma”.

Doktor Chen zaczęła mówić, ale podniosłem rękę, żeby ją powstrzymać.

„To brzmi bardzo imponująco, panie Torres” – powiedziałem. „Czy mogę zobaczyć dokumenty oferty?”

Torres zawahał się tylko na moment — na tyle długo, że zdążyłem zorientować się, iż w jego teczce znajdują się puste papiery lub kserokopie formularzy, które tak naprawdę nie były legalnymi ofertami.

„Zespół prawny wciąż przygotowuje dokumenty” – powiedział. „Mogę jednak zagwarantować, że jeśli poczekasz 24 godziny przed podpisaniem umowy z Mountain View, otrzymasz wiele konkurencyjnych ofert, które znacząco zwiększą wysokość Twojej ostatecznej płatności”.

„Panie Torres” – powiedziałem, wstając od stołu konferencyjnego – „mam pewne informacje, które mogą pana zainteresować”.

Podałem mu podpisany kontrakt z Mountain View.

„Właśnie sprzedałem moje prawa do minerałów Mountain View Mining za 40 milionów dolarów plus tantiemy. Transakcja sfinalizowana. Pieniądze zostały przelane i nie ma już nic, co mógłbyś ukraść mojej rodzinie”.

Torres wpatrywał się w kontrakt, a na jego twarzy malowały się: niedowierzanie, wściekłość, a w końcu desperacja.