Biedna kelnerka została wepchnięta do basenu, podczas gdy wszyscy się śmiali — a potem wszedł milioner i zostawił ich wszystkich bez słowa

Gdy Sophie szła w stronę grupy przy basenie, poczuła na sobie czyjeś spojrzenia. Śmiech w pobliżu zmienił ton – stał się bardziej okrutny, szyderczy. W centrum grupy stała Vanessa Collins , dama z towarzystwa w lśniącej srebrnej sukni, z ustami pomalowanymi kolorem władzy i pogardy.

Wzrok Vanessy przesunął się po Sophie niczym drapieżnik oceniający ofiarę. „Uważaj, kochanie” – powiedziała wystarczająco głośno, by usłyszał ją tłum. „Możesz się potknąć i zniszczyć komuś sukienkę. A może po prostu chcesz zwrócić na siebie uwagę?”

Kilka osób parsknęło śmiechem. Sophie z trudem przełknęła ślinę. „Prze… przepraszam panią. Przepraszam.”

Ale Vanessa nie skończyła. Jej uśmieszek pogłębił się. „Wyglądasz gorąco, kochanie. Może powinnaś trochę ochłonąć”.

Zanim Sophie zdążyła zareagować, idealnie wypielęgnowana dłoń Vanessy wystrzeliła do przodu, mocno ją popychając.

Taca wypadła Sophie z rąk – kryształowe szklanki pomknęły w powietrzu w zwolnionym tempie, zanim roztrzaskały się o marmur. A potem, z pluskiem, który przeciął muzykę, Sophie wpadła tyłem do basenu.

Tylko w celach ilustracyjnych

Przez sekundę zapadła cisza. Potem rozległ się śmiech – ostry, zjadliwy, odbijający się echem po dachu niczym oklaski za okrucieństwo.

Telefony natychmiast się pojawiły. Aparaty fotograficzne błysnęły fleszami.

„Hej, kelnerko! Płyń po napiwki!” krzyknął ktoś.
„Lepiej wygląda na mokro!” zadrwił ktoś inny.

Sophie wynurzyła się, dysząc, z włosami przyklejonymi do twarzy. Zimna woda wbijała się w skórę, a mundurek oblepiał ją niczym druga warstwa wstydu. Próbowała się wydostać, jej dłonie drżały na śliskich płytkach, ale zanim zdążyła, ktoś – przyjaciel Vanessy – przechylił butelkę szampana i wylał jej go na głowę .