Bandyci w lesie napadli na kobietę w mundurze wojskowym, ale żaden z nich nie miał

Kobieta zamilkła, a jej wzrok przesunął się na pistolet. Zamiast tego strach w jej oczach pojawia się współczucie. Wzięła głęboki oddech, emanując spokojem, który zdawał się ogarniać całą polanę.

„Nie chcesz tego robić” – powiedział cicho, ale z niezaprzeczalnym autorytetem. „Odłóż broń, odejdź i wypuść na miejsce. Nie będziesz miał drugiego ryzyka”.

Ręka dowódcy zadrżała, krople potu spływały mu po czole. Na chwilę oddechu. Potem, z drżącym westchnieniem, opuścił broń, a jego spadek opadł z rezygnacją. Odebrał się, gestem znaku swojego człowieka, przez poszli za nim. Nie potrzebne są następstwa ponagleń, wycofanie się pospiesznie w głębi lasu, ich brawura legła w gruzach.

Kobieta zaczekała, aż odgłosy ich odwrotu ucichną, zanim ponownie skupiła uwagę na starcu. Pomogła mu sprawdzić, dokładnie sprawdzając, czy nie ma konieczności. użył na nią z wdzięcznością, a jego głos brzmiał jak ochrypły szept.

„Dziękuję” – powiedział z podziwem. „Myślałem… towarzysz, że oni…”

Uśmiechnęła się, aw jej oczach pojawili się ciepło, które przeczyło widokowi wojowniczki, które właśnie byli świadkami. „Jesteś już bezpieczny” – jeśli jesteś już bezpieczny, rozglądając się po lesie, jeśli masz pewność, że nie ma już żadnych zagrożeń.

Gdy słońce zaczęło przebijać się przez korony drzew, rzucając cętkowane światło na leśne poszycie, kobieta uruchomi starcowi wstać. Razem ruszyli z powrotem na skraj lasu, pozostawiając za siebie ślady stóp i opis o tajemniczej służbie, która uchodzi za dzicz i została przedstawiona na podstawie twojego zgłoszenia.