Bandyci napadli na kobietę w mundurze wojskowym w lesie, ale nikt z nich nie wierzył w to, co miało się wydarzyć kilka minut później

Poruszała się jednak z szybkością i precyzją drapieżnika. Sprytnym obrotem ciała napastnik upadł na ziemię. Trzeci padł, jęcząc z bólu, po kolejnym uderzeniu łokciem i skoku.

Rabusie krzyczeli i przeklinali, padając jeden po drugim. Zaczęli krzyczeć z bólu i strachu, śmiejąc się jednocześnie.

Ostatni z nich cofnął się z dreszczem:

Kim ty właściwie jesteś?

Wygładziwszy kurtkę i uspokoiwszy się, kobieta rzekła lodowato:

Kapitan sił specjalnych.

Spokój.

Jej koledzy przybyli na miejsce zdarzenia kilka minut później. Po pokonaniu bandytów, zostali oni przewiezieni na komisariat policji. Po ostrożnym wydobyciu, starszy mężczyzna trafił do szpitala.

Starszy mężczyzna chwycił ją za rękę i zanim wyszedł, powiedział:

Jestem wdzięczny, uratowałeś mi życie.

Wyraz twarzy kobiety pozostał spokojny, a ona tylko skinęła głową. To była część jej odpowiedzialności, a nie osiągnięcie.