Wymarzone wakacje zamieniają się w koszmar
Czterdzieści lat pracowałem na spokój, którym teraz się cieszę. Mój dom jest moim sanktuarium – pięknie odrestaurowany dom w stylu kolonialnym z werandą okalającą dom i ogrodem, którego dopracowanie zajęło mi dekadę. Kiedy przeszedłem na emeryturę, postanowiłem zafundować sobie trzytygodniowe wymarzone wakacje na Maui. Zostawiłem mojego syna Tylera i jego żonę Brooke z zapasowym kluczem, powierzając im podlewanie paproci i odbieranie poczty.

Przez pierwsze cztery dni to był raj. Rano obserwowałem fale Pacyfiku, a wieczorem popijałem Mai Tai. Ale piątej nocy na moim telefonie pojawił się alarm „Wykryto ruch” z ukrytej kamery w salonie – kamery, którą zainstalowałem kilka miesięcy temu po serii kradzieży paczek w okolicy.

Spodziewałem się, że zobaczę Tylera sprawdzającego okna. Zamiast tego zobaczyłem Brooke. I nie była sama.

Stała w moim holu z rodzicami, Lydią i George’em. Nie byli tu tylko w odwiedzinach; nieśli ciężkie walizki i pudła z napisami „Kuchnia” i „Pościel”. Patrzyłem jak sparaliżowany, jak Brooke wskazuje gestem na mój apartament.

„No to rozgość się w jej pokoju” – powiedziała Brooke, a jej głos był wyraźny dzięki dźwiękowi wysokiej rozdzielczości. „Jest na Hawajach jeszcze dwa tygodnie. Zanim wróci, będziesz miał już wypełnione formularze zmiany adresu. Kiedy już się wprowadzisz i się zadomowisz, nie będzie mogła cię po prostu wyrzucić. Prawa dzikich lokatorów są w tym stanie bardzo ważne”.

Lydia uśmiechnęła się krzywo, przesuwając dłonią po mojej antycznej komodzie. „Jesteś pewien, że Tyler się na to zgadza?”

Brooke zaśmiała się – ostrym, zimnym śmiechem. „Tyler robi, co mu każę. Poza tym jego matka ma za dużo przestrzeni. To egoistyczne. To w końcu też nasz dom. Dopiero zaczynamy tę transformację”.