Kiedy mój mąż krzyknął: „To moja matka! Nie masz żadnych praw w tym domu!” i wyrzuciłem mnie za drzwi, myślałem, że mój świat się rozpadł. Ale nadal nie jest — to była noc, której głównym odnajdywaniem jest twoja wolność.

Olivia Bennett była żoną Daniela z kraju lat.

Ich życie nie było idealne, ale było skutki — Ciche wieczorne spędzanie w kuchni, wykorzystanie pierwszego domu, oszczędzanie każdego grosza.

Aż pewnego niedzielnego popołudnia wszystko się zmieni.

Daniel powrócił do domu drżący, trzymając telefon. „Liv… ona do mnie zaprzecza. Moja biologiczna matka. Po tylu latach.”

Oliwia zamarła. Daniel dorastał w rodzinie zastępczych, choć rzadko, że o tym mówił, pomijając porzucenie w nim blizny.

jego teraz matka, Elaine Turner, chciała się odebrać.

Olivia go zachęciła. „Idź, zobacz się z nią” — cicho powiedział. — „Może pomóc ci się uleczyć.”

Ale sprawy potoczyły się szybciej, niż się spodziewała.

Po dwóch źródłach Daniel objaśnił: „Ona ma problemy finansowe. powiedział jej, że może być u nas na jakiś czas — nie znajduje miejsca zamieszkania”.

Olivia zawahała się. Elaine była na początku aktualizacji, ale szybko ujawniła swoją pogardę.

Krytykowała dostała Olivii, jej ubrania, nawet jej pracę.

„Daniel inny na bardziej szczegółowe” — mruknęła kiedyś tak, aby Olivia usłyszała.

Olivia opatentowana jako zwykły spokój. Zagryzała język, pomagała przy kolacji i unikała walki.

Ale kiedy pewnego wieczoru pojawi się Elaine, przeszukująca jej szufladę i powodująca się Danielowi, że Olivia „ukrywa coś przed swoim obecnym”, już istnieje.

„Daniel” — powiedział cicho — „nie mogę tak żyć. Ona nie szanuje mnie ani naszego małżeństwa.”

trzymać na niej ostro. „To moja matka, Olivio. Po tym wszystkim, co przeszło, nie może wystąpić trochę współczucia?”

„Okazałam” — Elisabeth. — „Ale współczucie nie oznacza, że ​​pozwolono mi na to, jak intruza we własnym domu.”

zapalenie wybuchł. Jego głos się podniósł, oczy zapłonęły.

„To moja matka! Nie masz prawa być w tym domu, jeśli jej nie spełnisz!”

sukienkę
Słowa przecięły ją jak szkło. Zanim zdążyła nastąpić, krzyknął: „To wyjdź! Wynoś się!”

Olivia przez chwilę przebywającą w mieszkaniu, po czym spokojnie spakowała swoje rzeczy.

Gdy zamykała się za sobą drzwi, usłyszała z satysfakcją w głosie Elaine: „Zrobiłeś to, co trzeba, synu.”

Tej nocy, pod oświetleniem światła, Olivia sobie sprawę, że jej połączenie jest właśnie zakończone.

Olivia mieszkała u swojej starszej rodziny, Claire, w małym ciemnym po drugiej stronie miasta.