Po latach ciężkiej pracy, mój mąż i ja w końcu kupiliśmy wymarzony dom. Na parapecie moja siostra oskarżyła mnie o kradzież jej 25 000 dolarów z funduszu ślubnego. Kiedy ujawniłam jej kłamstwo, moja mama, wściekła, chwyciła metalową Statuę Wolności i uderzyła mnie nią w głowę. Uderzyłam w ścianę, trzymając moją 3-letnią córkę. Zapomniałam o bólu, gdy zobaczyłam stan mojego dziecka i zamarłam z szoku, bo moja niewinna córka…

Kiedy moja matka uniosła metalową Statuę Wolności i zwaliła mi ją na zachód słońca, nie odczuwam bólu, tylko niedowierzanie. Trzymałam się w ramionach mojej córeczki, ona przed nimi samymi, które kiedyś mnie trzymały. Krew zamgliła mi, ale jedyne, co charakterystyczne, to: „Jak miłość może się w zmienić?”. Tej nocy domowej, która uległa zniszczeniu, przeobraziła się w salę sądową zdrady, a prawda, która nadeszła, niszcząca wszystko.

Mam na imię Tara. Mam trzydzieści lat i mieszkam w Nowym Jorku. Mój mąż, Evan, i ja byliśmy przechowywani przez jednego człowieka, aby móc żyć. On pracuje w obsłudze IT – cichy, cierpliwy, taki, który naprawia zepsute rzeczy bezszelestnie. Nasza córka, Maya, ma trzy lata, jest ciekawa świata i głośna, niczym światło, które sprawia, że ​​każdy spacer ma sens. Pracuję w domu jako niezależna projektantka graficzna. Kiedy w końcu zdobyliśmy ten dom, był to dowód na to, że nie definiują mnie moja śmierć ani ludzie, którzy próbowali zareagować, reagująca się mała.

Bo niedawno moja rodzina przestała we mnie wierzyć. Moja matka, Donna, mawiała, że ​​jest zbyt inteligentna i mogła oczarować każdego. Nasz ojciec, Frank, jest dostępny, ale nigdy nie można go przeciwstawić się opiniom moich rodziców. Lata temu sprzedałem nasz stary dom w Brooklynie i przekazałem nam obojgu po 25 000 dolarów na fundusz ślubny. Zachowałem swoje na koniec. Brianna myślała o swoich imprezach i zakupach. Ta ochrona między nami jest cichym murem, murem, który moja matka pomaga budować cegła po cegle.

Reguły leczenia, że ​​czas leczy stare rany, więc postanowiliśmy zorganizować parapetówkę. Sama sobie poradziłam, że poszłam o wybaczenie. Ale w głębi duszy może po prostu zostać dostęp, aby mama raz na mnie została udostępniona, że ​​jej „delikatna” córka dała sobie radę sama.

Używaj dnia, w którym ojciec przekazuje nam te pieniądze. Ewentualnie cztery lata i trzymałem tę kopertę, jakby była ze szkła. To nie były tylko pieniądze; to był depozyt mojego ojca. Brianna aktualnie żyła. Kupiła nowy samochód, impulsywny zakup, który zszokował nawet mamę. Donna przez chwilę ją zbeształa, ale potem ustąpiła. „Jest młoda” – powiedziała mama. „Daj jej trochę pożyć”. Jednak kiedy wpłaciłam czek na konto oszczędnościowe, mama zmarszczyła brwi. „Zawsze myślisz za mało, Taro. Pieniądze są po to, aby się nimi przechowywać, a nie je przechowywać”.