Moja synowa wyrzuciła mnie z domu po śmierci syna. Podczas odczytywania testamentu…

W pokoju zapadła napięta cisza, gdy Stephanie, moja synowa, chłonęła rzeczywistość sytuacji. Jej oczy rozszerzyły się, a jej zazwyczaj pewna siebie postawa zbladła, gdy usiadła naprzeciwko mnie, rozumiejąc w pełni wagę tego, co właśnie jej wyjawiłem. To objawienie było dla niej równie nieoczekiwane, co dla mnie dodające otuchy.

Dzień po pogrzebie mojego ukochanego syna Davida wszystko wydawało się surrealistyczne i nie do zniesienia. Znalazłam się na łasce Stephanie, która stała się zimna i zdystansowana. Nigdy nie byłyśmy sobie bliskie, ale zawsze myślałam, że przynajmniej darzyłyśmy się wzajemnym szacunkiem. To wszystko legło w gruzach, gdy bezceremonialnie powiedziała: „Czas minął, Eleanor” i praktycznie wypchnęła mnie za drzwi domu, który skrywał dziesiątki lat wspomnień. To był dom, w którym z synem zbudowaliśmy naszą rodzinę, dom, za który częściowo zapłaciłam, a teraz wydawało mi się, że tracę wszystko.