Moja macocha ukradła mojemu ojcu 2,5 miliona dolarów, a potem zaplanowała jego śmierć. Zostawił mi wszystko. Ale prawdziwym dziedzictwem była zmieniona prawda. Wszystko, co się działo wcześniej, sprawiało, że brzmiało to, jakbym pochodziła z epoki kamienia łupanego. Kiedy miałam 12 lat, przekonała Jamesa, żeby wysłał mnie do szkoły z internatem. Powiedziała mu, że da sobie radę w szkole z ustalonym planem. Tak naprawdę chodziło jej o to, że da sobie radę beze mnie.

Spędzałam święta w pustych akademikach, podczas gdy moi bracia wrzucali na Instagram relacje z rodzinnych wyjazdów na narty. James dzwonił w poranek Bożego Narodzenia, zawsze w pośpiechu, zawsze z głosem Catherine w tle, przypominającym mu o rezerwacji stolika na brunch. „Pracowałam na trzech etatach, żeby skończyć studia, bo czeki Jamesa zawsze były obwarowane warunkami.

„Twoja macocha uważa, że ​​ważne jest, żebyś nauczył się odpowiedzialności” – mawiał. Tymczasem moi bracia dostawali miesięczne kieszonkowe przewyższające moje roczne dochody. „Ukończyłem studia z wyróżnieniem i 52 000 dolarów długu. Mój najmłodszy brat dwa razy rzucił szkołę, a James właśnie kupił mu mieszkanie w centrum miasta. Ironia losu polegała na tym, że wyglądałem dokładnie jak James. Te same ciemne oczy, ten sam krzywy uśmiech, ta sama uparta linia szczęki.

Moi bracia odziedziczyli po niej cechy charakteru – blond i kanciasta, ale ona przez dwie dekady udawała, że ​​jestem outsiderem. James zmarł nagle w wieku 70 lat. Doznał zawału serca podczas porannego biegania. Przyleciałem na pogrzeb, siedziałem w ostatnim rzędzie, podczas gdy ona dramatycznie szlochała z przodu. Moi bracia otaczali ją jak ochroniarze.

Na przyjęciu ani razu się do mnie nie odezwała. Prawnik zadzwonił do mnie cztery dni później. „Potrzebujemy cię na odczytaniu testamentu” – powiedział. Jego ton był dziwny, niemal przepraszający. „Ważne, żebyś tam była”. Założyłam, że biorę starą kolekcję płyt Jamesa, a może jego zegarek. Coś małego, co by jej nie zdenerwowało. W sali konferencyjnej było zimno.

Moja macocha siedziała na czele stołu w błyszczących od stóp do głów czarnych diamentowych kolczykach. Moi bracia sprawdzali telefony. Znudzeni. Już wiedzieli, że wszystko się dzieli. James im tak powiedział. Prawnik odchrząknął. To dość nietypowe, zaczął. Spojrzał mi prosto w oczy.