Tylko w celach ilustracyjnych
Poranek, którego nigdy nie zapomnę
Nigdy nie wyobrażałam sobie, że mój dzień zacznie się tak, jak się zaczął.
Nazywam się Margaret Lewis , mam pięćdziesiąt siedem lat, jestem wdową i mieszkam na cichym przedmieściu Portland. Mój syn, dwudziestoośmioletni Ethan , i jego żona Rachel wprowadzili się do mnie w zeszłym roku. To miało być tymczasowe – tylko do czasu, aż znajdą własne lokum.

Ale rok później wciąż tu byli.
Ethan to dobry człowiek – pracowity, życzliwy i zawsze starający się zachować pokój. Rachel natomiast… nigdy do końca się nie rozumieliśmy. Jest ostra, ma skłonność do defensywy i traktuje każdą drobnostkę jak osobistą zniewagę. Mimo to, dla dobra Ethana, trzymałam się na dystans i starałam się z nim współistnieć.