Po wypadku leżałam w łóżku, teściowa mnie uderzyła i zabrała mi dziecko…

Po wypadku Emma nie mogła ruszać nogami. Ale to nie ból złamał jej serce, ale widok teściowej, która ją uderzyła i zabrała jej dziecko.

Emma Reed zawsze wyobrażała sobie spokojne życie. Ona i jej mąż Daniel właśnie powitali na świecie syna, Noaha. Nie byli bogaci, ale mieli miłość – i to im wystarczało. Aż do nocy wypadku.

Zdarzyło się to w deszczowy wieczór. Daniel jechał z pracy do domu, Emma i dziecko na tylnym siedzeniu, gdy ciężarówka zjechała na ich pas. W wyniku zderzenia roztrzaskało się szkło i stal – i w jednej chwili życie Emmy zmieniło się na zawsze.

Obudziła się w szpitalu z odrętwiałym ciałem od pasa w dół. W głowie rozbrzmiewały jej słowa lekarza:

„Pani Reed, pani rdzeń kręgowy został uszkodzony. Nie wiemy, czy będzie pani chodzić”.

Dni zamieniły się w tygodnie. Emma starała się być silna dla swojego dziecka, ale depresja dała o sobie znać. Daniel odwiedzał ją coraz rzadziej, ciągle spiesząc się, żeby „zająć się sprawami”. A jej teściowa, Margaret Reed, zaczęła pokazywać swoje prawdziwe oblicze.

„Żałosne” – zadrwiła Margaret pewnego ranka, patrząc, jak Emma z trudem podnosi łyżkę. „Nie potrafisz nawet sama się wyżywić, a myślisz, że potrafisz wychować dziecko?”Ubezpieczenie zdrowotne dla dzieci

„Proszę, pani Reed” – wyszeptała Emma ze łzami w oczach. „Daj mi tylko czas. Wyzdrowieję. Obiecuję”.

Ale obrzydzenie Margaret tylko rosło. Obwiniała Emmę za „zrujnowanie życia jej syna”, twierdząc, że Daniel zasługuje na coś lepszego niż „okaleczona żona”.

Punkt krytyczny nadszedł pewnego popołudnia. Emma siedziała na wózku inwalidzkim, nucąc cicho małemu Noahowi, gdy wpadła wściekła Margaret.