Lekarze stwierdzili, że moje dziecko nie daje znaku życia — ale kiedy mój 7-latek wyszeptał: „Jestem twoim starszym bratem”, stało się coś nie do pomyślenia. Krzyk, który nastąpił, zmienił wszystko, co wiedzieliśmy o życiu, miłości i cudach.

„Przepraszam” – wyszeptał cicho. „Nie ma bicia serca”.

Świat Emily pękł. Utkwiło jej w piersi powietrze.
Jej mąż, Michael, stał nieruchomo pod ścianą, zasłaniając usta dłonią.
Pielęgniarki delikatnie owinęły drobne, nieruchome ciało niebieskim kocem.
Ich syn – Benjamin – nawet nie zaczerpnął powietrza.

Brat, który nie chciał puścić
Minęło pół godziny, choć wydawało się, że to cała wieczność.
Emily leżała nieruchomo, wpatrując się w sufit, otępiała i pusta.
Michael stał przy oknie, a jego ramiona drżały.

Pielęgniarka odezwała się cicho, łagodnym, ale stanowczym tonem:
„Czy chciałby go pan potrzymać?”