Każdego ranka siadała na wózku inwalidzkim nad brzegiem oceanu ze swoim wiernym psem — aż pewnego dnia zaczął szczekać jak szalony, a to, co znalazła zakopane w piasku, sprawiło, że krzyknęła.

Ocean odebrał jej niemal wszystko: męża, zdrowie, dawne życie. A jednak wciąż tu była. Bo gdzieś między falami a wiatrem, Clara wierzyła, że ​​duch jej męża wciąż tu jest – że jeśli wsłucha się wystarczająco uważnie, może usłyszeć jego głos niesiony przez przypływ.

Dzień, w którym ocean zmienił wszystko
Minęło osiemnaście miesięcy od burzy — nocy, która podzieliła jej życie na „ przed” i „po”.

Ona i Daniel , jej mąż od trzydziestu lat, wybrali się na żagle, co robili już setki razy. Ale tej nocy niebo rozgniewało się szybciej, niż którekolwiek z nich zdążyło zareagować. Wiatr wył. Fale piętrzyły się niczym ciemne góry. Ostatnią rzeczą, jaką Clara pamiętała, był Daniel krzyczący jej imię – a potem świat pociemniał.